اثر آموکسی سیلین خوراکی با اندازهی بالا بر لنفادنوپاتی های موضعی سر و گردن

بیان مساله: بسیاری از مبتلایان به لنفادنوپاتی های منفرد سر و گردن، به دلیل همانندی برخی علایم و پیشینه هایشان، مورد ارزیابی های پاراکلینیکی اختصاصی گوناگون قرار می گیرند و حتی به گونه ای غیر ضروری بیوپسی می شوند.
هدف این پژوهش بررسی اثر تجویز آموکسی سیلین خوراکی با اندازه ی بالا برای مدتی محدود، بر روی لنفادنوپاتی های منفرد سر و گردن در مبتلایان به لنفادنوپاتی های مشکوک فراهم بود.
مواد و در این پژوهش توصیفی مداخله ای که به روش سرشماری نمونه گیری شده بود، برای همه ی مبتلایان به لنفادنوپاتی منفرد سر و گردن با زمان ابتلای کمتر از دو ماه، که قطر غده ی لنفاوی آنها 5/1 سانتی متر یا بیشتر بود و بالای 27 کیلوگرم وزن داشتند، دو گرم آموکسی سیلین در هر شش ساعت و برای افراد زیر این وزن 100 میلی گرم/ کیلوگرم روزانه در چهار اندازه ی جداگانه، به مدت 24 ساعت تا حداکثر سه روز در پیگیری روزانه تجویز گردید و سپس تا پایان روز هفتم از زمان آغاز درمان، دارو با اندازه ی کاهش یافته (یک گرم در هر شش ساعت) ادامه یافت. برای واکاوی آماری از آزمون ناپارامتری من-ویتنی استفاده شد (05/0 p<).
هفده نفر به طور کامل بهبود یافتند و هشت بیمار پاسخ ندادند. دلیل بهبود نیافتن لنفادنوپاتی آنها در دو مورد، وجود بافت تومورال، در دو مورد دیگر عفونت های ویژه و یا مقاوم به درمان و در چهار مورد ترشح لنفوسیتر بی سبب شناسی اختصاصی بود.
با توجه به پژوهش انجام شده می توان گفت، تجویز آموکسی سیلین با اندازه ی بالا در مدتی محدود، برای همه ی بیماران مبتلا به لنفادنوپاتی منفرد و مشکوک در ناحیه ی سر و گردن با شرایطی که در پیش گفته شد، یک اقدام درمانی تشخیصی سودمند است.