بررسی احکام وضعی کودکان ناشی از اهدای گامت در رابطه با توارث

در حقوق اسلامی در صورتی بین دو نفر توارث برقرار می شود که بین آن دو یا رابطه نسبی برقرار باشد و یا رابطه سببی که اصطلاحا موجبات ارث نامیده می شود؛ یعنی بین مورث (ارث گذار) و وارث (ارث بر) ارتباط خویشاوندی خونی و یا رابطه زوجیت باشد.
در بحث ما سخن در موجب نسبی است و اینکه در اهدای گامت (اسپرم یا تخمک یا هردو) بین چه کسانی رابطه خویشاوندی خونی برقرار می شود و بین فرزند و چه کسانی رابطه توارث ایجاد می شود؟
در این مقاله آنچه مورد تعقیب و نتیجه گیری قرار می گیرد ابتدا تعیین رابطه نسبی بین دهنده اسپرم، تخمک و صاحب رحم است که مسئله ارث از آن رابطه پیروی می کند. از نظر اینجانب پدر طبیعی کودک در اهدای اسپرم صاحب اسپرم است و مادر طبیعی صاحب تخمک و چون به سبب مجهول بودن دهنده اسپرم و تخمک مسئله توارث بین کودک و آنان منقطع می شود، ضرورت دارد تحت شرایطی مثلا در ضمن یک عقد لازم دیگر درخواست کننده متعهد گردد که حضانت کودک و نفقه او را برعهده بگیرد و با وصیت به نفع کودک از محل ثلث جایگزینی برای ارث پیش بینی کند، ولی از طرف کودک نسبت به زوجین گیرنده گامت رابطه ارث برقرار نخواهد شد. از نظر اینجانب صاحب رحم درصورتی که تخمک از او نباشد به رغم دادن شیر به کودک هیچ گونه رابطه طبیعی با حمل خود نخواهد داشت و احکام رضاع نیز در مورد او صدق نمی کند و رابطه توارث نیز بین آنان برقرار نمی شود.