جااندازی باز شکستگ ی های داخل مفصلی استخوان پاشنه (با روشی متفاوت)

درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.

در یک مرکز آموزشی درمانی در ارومیه مطالعه مقطعی در سال های 1380  و  1381 بر روی 6  مرد و یک زن با میانگین سنی  7/72±39 (50-26) سال انجام شد. تمام بیماران در پرتونگاری شکستگی فرورفته استخوان پاشنه داشتند و زاویه بوهلر صفر یا منفی بود. با سی تی اسکن شکستگی ها، سه مورد طبقه بندی III ساندرز و 4 نفر نوع IV بودند. جااندازی باز از لاترال و با تکنیک ابداعی انجام پذیرفت. نتایج درمان براساس سیستم امتیازبندی AOFAS از نظر عملکرد با میانگین پیگیری سه سال (60-18 ماه) بررسی شدند.

میانگین AOFAS برای شکستگی نوع IV نمره 82 (خوب) و برای نوع III نمره 89 (عالی) بود. تمام بیماران از درمان رضایت داشتند و به کار و فعالیت قبل از شکستگی بازگشته بودند.

 جااندازی قطعات شکسته با روش ارائه شده نتیجه درمانی خوبی در شکستگی های پیچیده استخوان پاشنه پا بدنبال دارد.