پراکنش و اهمیت نسبی کونه های Rhytophthora جدا شده از درختان گردو در حال زوال در استان های فارس، کرمان، کهکیلویه و بویر احمد و واکنش برخی از ژنوتیپ های گردو به آنها

پراکنش گونه های Phytophthora عامل انگومک (گموز) درختان گردو در استان های کرمان، فارس و کهگیلویه و بویراحمد مورد بررسی قرار گرفت. از سی و سه جدایه بدست آمده، هیجده جدایه به P.citricola تعلق داشت. گونه مذکور از طوقه و تنه و ریشه درختان گردوی منطقه اقلید، خانه زنیان، یاسوج و از طوقه درختان گردو در سپیدان جدا گردید. دوازده جدایه P. citrophthora از طوقه و تنه درختان گردوی استان کرمان (بافت کرمان، خبر، رابر و گوغر)، بوانات (جیان، سوریان، سیمکان و عاصمی) و از طوقه، تنه و ریشه درختان گردوی منطقه شیراز جداسازی گردیدند. سه جدایه P. cactorum از خاک های اطراف طوقه، تنه و ریشه درختان در حال زوال منطقه مرودشت جداسازی گردیدند. مقایسه بیماریزایی برخی جدایه ها با استفادهاز شاخه های بریده گردو انجام گردید ریسه های گونه P. citricola با سرعت بیشتری نسبت به گونه های P. citrophthora و P. cactorum قادر به پیشروی در شاخه های بریده بودند. در شرایط گلخانه عکس العمل طوقه و ریشه نهال های 8 ماهه گردو ارقام سید حسینی، قلمی، سلطان ابراهیم، کلاغی، خوشه ای، ریز یاسوج، پوست کاغذی، B6SH10، OR33/T2، حاج میرزا خان، G4، G7، G2 و همچنین درخت جنگلی لرگ (Pterocarya fraxinifolia) از خانواده Juglanaceae به جدایه ای از سه گونه P. citricola، P. citrophthora و P. cactorum که قدرت بیماریزایی بیشتری داشتند با استفاده از مایه بدست آمده از محیط ورمی کولیت- عصاره دانه شاهدانه مورد مطالعه قرار گرفت و درصد کلنیزاسیون طوقه، ریشه اصلی و فرعی، درصد مرگ و میر، میزان پیشرفت بیماری، درجه آلودگی ریشه، ارتفاع دانهال، وزن تر خشک ریشه ارزیابی گردید. مقایسه درصد کلنیزاسیون طوقه، ریشه اصلی و فرعی، درصد مرگ و میر و میزان پیشروی بیماری نشان داد که تمام ژنوتیپ های گردو به گونه های فیتوفتورا حساس بودند ولی بیشترین درصد پوسیدگی و پیشرفت بیماری مربوط به ژنوتیپ سید حسینی بود در صورتی که لرگ به هر سه گونه قارچ کاملا مقاوم بود.