بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت بیمارستان رازی رشت با افراد سالم

دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود؛ یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران مزمن نیز بررسی کیفیت زندگی آنهاست. در این راستا محقق بر آن شد تا تحقیقی با هدف تعیین و مقایسه کیفیت زندگی بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین و افراد سالم انجام دهد. در این مطالعه توصیفی و مقایسه ای که به منظور بررسی و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت غیروابسته به انسولین با افراد سالم در شهر رست انجام شده است. تعداد 90 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت در بیمارستان رازی رشت به مدت 4 ماه انتخاب شدند، پس از جمع آوری اطلاعات از افراد بیمار، اطلاعات از افراد سالم به تعداد 86 نفر جمع آوری گردید. واحدهای مورد پژوهش به دو سری پرسشنامه، بخش اول مشخصات فردی – زمینه ای (سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، محل سکونت، وضعیت اشتغال، طول مدت ابتلا به بیماری)، بخش دوم کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شامل هفت بعد (عملکرد جسمی، درد و رنج، ایفای نقش، احساس، وضعیت خواب، وضعیت خانوادگی و درک کلی از سلامت) پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی [t مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه، مدل آماری رگرسیون لجستیک LOGIT برای تعیین پیش بینی کننده های خطی و برآورد نسبت تاثیر این متغیرها روی کیفیت زندگی] مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. براساس یافته ها بیشتر واحدهای مورد پژوهش بیمار (60%) دارای کیفیت زندگی در حد نامطلوب و اکثریت افراد سالم (1/58%) دارای کیفیت زندگی در حد مطلوب بودند. در بررسی ارتباط بین متغیرهای فردی با کیفیت زندگی، بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی و سن در بیماران (05/0 P< و 103/3 = F)، در افراد سالم (03/0 P< و 78/3 = F)، بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی و وضعیت اشتغال در بیماران (002/0 P< و 36/5 = F) تفاوت معنادار آماری مشاهده شد. همچنین بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی با جنس و تحصیلات به ترتیب (001/0 P< و 88 = df و 43/3 = t)، (006/0 P< و 88 = df و 79/2 = t) تفاوت آماری مشاهده شد اما بین طول ابتلا به بیماری و محل سکونت با کیفیت زندگی تفاوتی مشاهده نشد. در راستای مقایسه ابعاد کیفیت زندگی در افراد سالم با بیمار با استفاده از t مستقل، یافته ها بیانگر تفاوت آماری بین عملکرد جسمی (001/0 P<)، درد و رنج (0001/0 P<) و وضعیت خانوادگی (00/0P<) در دو گروه می باشد. در کل، کیفیت زندگی در افراد سالم با بیمار با استفاده از t مستقل بینگر تفاوت آماری (02/0 P<) است. نتایج حاصل از مدل لجستیک نهایی نشان داد که احتمال کیفیت زندگی مطلوب در بیماران دیابتی ساکن در شهر 6/1 برابر بیماران ساکن در روستا می باشد و افراد شاغل نسبت به افراد غیر شاغل از کیفیت زندگی مطلوبتری برخوردارند. در واقع در بیماران دیابتی تغییرات زیادی در ابعاد زندگی ایجاد می شود که بررسی و شناخت و اندازه گیری این مفهوم اطلاعات کاملی را برای بیماران فراهم می آورد که در نهایت می توان از این اطلاعات در راستای اصلاح کیفیت زندگی بهره جست.