بررسی تاثیر فعال سازی گیرنده های بتا -2 آدرنرژیک بر جریان خون مفصل زانوی موش صحرایی ضمن التهاب حاد

از این تحقیق بررسی تاثیر فعال سازی گیرنده های بتا-2 آدرنرژیک بر جریان خون مفصل زانوی موش صحرایی ضمن التهاب حاد بود.
التهاب حاد با تزریق کاراگینان (3%) و کائولین (3%) در داخل مفصل زانوی موش صحرایی ایجاد شد. تغییر جریان خون در پاسخ به سالبوتامول (آگونیست بتا- 2) در گروه های کنترل و التهابی در طول پنج و نیم ساعت به وسیله تکنیک جریان سنج لیزری (LDF) مطالعه شد.
تزریق محلول التهاب زا به مفصل پای راست باعث افزایش قطر آن گردید این افزایش قطر در ساعات اول تا پنجم اندازه گیری و حداکثر افزایش قطر، چهار ساعت و سی دقیقه پس از تزریق مشاهده شد (001/0P<). در گروه های کنترل استفاده موضعی از غلظت های 3-10، 7-10، 9-10، 11-10 مول سالیوتامول در کپسول مفصل زانو جریان خون آن را افزایش داد. در حیوانات التهابی، در پای ملتهب سالبوتامول باعث افزایش بیشتری در جریان خون (88/383/36%) نسبت به پای مقابل (88/28/22) شد (01/0P<). برای جلوگیری از اثر گیرنده های آلفا و بتا-1، پانزده دقیقه قبل از تاثیر موضعی سالبوتامول، فنوکسی بنزامین آنتاگونیست آلفا (mg/kg.ip10) و آنتولول آنتاگونیست بتا-1 (mg/kg.ip1) تزریق شد. هیچیک از آنتاگونیست ها به تنهایی اثر معناداری بر جریان خون پای ملتهب و غیرملتهب نداشتند، اما حضور پروپرانولول (آنتاگونیست بتا-1 و بتا-2) همراه سالبوتامول سبب کاهش معنادار جریان خون نسبت به سالبوتامول شد.
براساس یافته های این تحقیق، فعال سازی گیرنده های بتا-2 در التهاب حاد مفصل زانوی موش سبب افزایش معنادار جریان خون نسبت به حالت کنترل می شود. البته برای روشن شدن مکانیسم افزایش جریان خون در التهاب به تحقیق بیشتری نیاز است.