تعیین اثر استرسی تراز فشار صدای مجاز در فرکانس های بم و زیر بر تغییرات آنتی اکسیدانی و لیپید پراکسیدانی بافت کبد خرگوش

صدا در شدت های بالا به عنوان یک عامل استرس زای فیزیکی تلقی می شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثر استرسی تراز فشار صدای مجاز بر تغییرات آنتی اکسیدانی و لیپید پراکسیدانی بافت کبد خرگوش می باشد.
این مطالعه در سال 1383 در دانشگاه تربیت مدرس به روش تجربی بر روی 18 سر خرگوش سفید نر نیوزلندی انجام شد. خرگوش ها به صورت تصادفی در سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه در تماس یا تراز فشار صدای dBA 85 (96 ساعت، 12 روز و روزی 8 ساعت) با فرکانس های Hz 3540-250 و گروه در معرض صدای با فرکانس های Hz 20000-3540. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. برای مقایسه بین میانگین مقادیر پارامترها در بین گروه های مورد مواجهه صدا با گروه کنترل از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معنا داری 05/0= در نظر گرفته شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که سطح مالون دی آلدئید در گروه های کنترل، در معرض صدای بم (گروه دوم) و گروه سوم به ترتیب 5/5، 54/5 و 71/5 نانومول و سطح گلوتاتیون در هر سه گروه 131/0 میکرومول بر گرم بافت کبد به دست آمد ولی این اختلاف ها از نظر آماری معنا دار نبود (05/0P<).
بر اساس نتایج این مطالعه، صدای با تراز فشار dBA 85 با وجود افزایش محدود سطح مالون دی آلدئید، تغییر معنا داری در سطح مالون دی آلدئید و گلوتاتیون بافت کبد خرگوش ایجاد نمی کند.