بکارگیری و استفاده از روش الیزا (ELISA) به منظور نشان دادن و اندازه گیری آنتی بادی های ضد ویروس سرخک و مقایسه آن بروش خنی سازی

در این مطالعه به منظور بررسی عیار آنتی بادی های علیه ویروس سرخک، روش غیر مستقیم الیزا (Enzyme-linked Immunossorbent Assay) ELISA به کارگیری و راه اندازی شد. به همین جهت اقدام به تهیه آنتی بادی های علیه سرم انسانی در خرگوش نمودیم. ایمونوگلوبولین های تهیه شده را که به وسیله کروماتوگرافی تعویض یونی خالص شده و خلوص آنها با آزمایش های الکتروفورز در ژل پلی اکریل آمید و ایمونوالکتروفورز تایید شد، با آنزیم پراکسیداز نشاندار گردید. برای تهیه آنتی ژن، ویروس سرخک (سویه ادمونستون B) درون سلول های HeLa تکثیر داده شد و با آزمایش ارزیابی پلاک Plaqe Assay تعیین تیتر شد. آنتی ژن آماده شده با این روش را به فاز جامد (میکروپلیت مخصوص الیزا) متصل نموده و سپس از نمونه سرم های مورد آزمایش رقت های سریال آماده گردید و به میرکوپلیت های حاوی آنتی ژن اضافه شد. به کمپلکس فوق رقت مناسبی از آنتی گلوبولین نشاندار اضافه شد و فعالت آنزیم با افزایش سوبسترای مناسب آنزیم (OPD) و خواندن نتایج با اسپکتروفوتومتر تعیین گردید. بالاترین رقتی از سرم که دانسیته نوری باربر با 0/1 داشت به عنوان تیتر آنتی بادی آن نمونه سرم در نظر گرفته شد. به منظور تعیین حساسیت و ویژگی تست الیزا از آزمایش خنثی کنندگی ویروس به توسط سرم (SNT) Serum Neultralization Test به عنوان تست مرجع، استفاده شد. لذا 64 نمونه از سرم انسان با دو روش فوق ارزیابی شدند و حساسیت و ویژگی الیزا در مقایسه با SNT محاسبه گردید که به ترتیب نتایج 90 و 1/90 به دست آمد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که الیزا در عین سادگی و سرعت، از نظر حساسیت و ویژگی در سطح قابل قبولی قرار دارد و از آن می توان برای تعیین عیار آنتی بادی های ویروس سرخک، تعیین وضعیت ایمنی افراد جامعه و عملکرد برنامه های واکسیناسیون عمومی سود جست.