مقایسه DMFT و dmft در کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور و کودکان سالم

بتاتالاسمی ماژور یکی از بیماری های موروثی خونی همراه با برخی مشکلات ارگانیک، اسکلتال، پریودنتال و افزایش میزان پوسیدگی دندانی است. هدف از این مطالعه تعیین میزان پوسیدگی دندان ها در کودکان تالاسمیک ماژور و مقایسه آن با کودکان سالم بود.
در تحقیق توصیفی-تحلیلی حاضر، 60 کودک مبتلا به تالاسمی ماژور و 60 کودگ سالم به صورت تصادفی به سه گروه سنی 5-1 ساله برای بررسی dmft، 12-5 ساله برای بررسی DMFT و dmft و 12 سال به بالا برای بررسی DMFT تقسیم شدند. میانگین dmft و DMFT و تعداد دفعات استفاده از مسواک و نخ دندان در دو گروه سالم و تالاسمیک و در سه گروه سنی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل با استفاده از آزمون های ANOVA و T-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
در کودکان مبتلا به تالاسمی، میانگین تعداد دندان های پوسیده و از دست رفته (22/0، 4=dm و 55/0، 67/5=DM) نسبت به گروه کنترل (03/0، 74/2=dm و 17/0، 8/1=DM) افزایش یافته و میانگین تعداد دندان های پر شده در کودکان سالم (45/0، 82/0=FF) بیشتر بود. میانگین دفعات استفاده از مسواک در جمعیت کنترل بیشتر و اختلاف آن با جمعیت تالاسمیک معنی دار بود(05/0P<)، ولی از نظر استفاده از نخ دندان در دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در کل میزان تجربه پوسیدگی در دندان های شیری (4=dmft) و دائمی (5/6=DMFT) در کودکان مبتلا به تالاسمی به طور معنی داری بالا بود (05/0P<).
نتایج تحقیق نشان دادند که در کودکان مبتلا به تالاسمی شیوع بالای پوسیدگی مشاهده می شود. اگر چه عوامل متعددی در این امر دخیل هستند با این وجود عدم توجه به بهداشت دهان و دندان از دلایل بسیار مهم میزان بالای تجربه پوسیدگی دندان در این بیماران به شمار می رود.