اثرهای دو ضد یخ مختلف بر قدرت بارورسازی اسپرم منجمد - ذوب شده موش

بررسی اثرهای دو ضدیخ مختلف بر زنده ماندن، حرکت، مورفولوژی و قدرت بارورسازی اسپرم موش پس از انجماد- ذوب اسپرم ها از بخش دم اپی دیدیم موش های نژاد NMRI با سن 10-8 هفته تهیه و به گروه های شاهد و آزمون 1 و 2 تقسیم شدند. ضدیخ گروه آزمون 1 شامل 18 (w/v) درصد رافینوز و 3 (w/v) درصد شیر خشک در آب مقطر، ضدیخ آزمون 7 (v/v) 2 درصد گلیسرول، 1 (w/v) درصد گلوکز و (v/v) 25 درصد زرده تخم مرغ در PBS بود، ضد یخ مورد نظر در هر گروه به اسپرم ها افزوده شد. پس از گذشت 2 دقیقه در هوای آزمایشگاه، ابتدا نمونه ها 10 دقیقه در گاز نیتروژن سرد شده و سپس مستقیما در نیتروژن مایع غوطه ور گردیدند. برای ذوب، نمونه ها از نیتروژن مایع خارج و در حرارت آزمایشگاه و آب 37° سانتیگراد قرار داده شدند. پس از شستشو در محیط T6-BSA، درصد زنده ماندن، حرکت و مورفولوژی اسپرم ها در گروه های آزمون اندازه گیری و با گروه شاهد مقایسه گردیدند.
تخمک موشهای ماده نژاد NMRI با سن 10-6 پس از تحریک تخمک گذاری با استفاده از تزریق داخل صفاقی گنادوتروپینها و گذشت 13-12 ساعت از لوله فالوپ خارج و با اسپرمهای گروه های مختلف تلقیح شدند و تشکیل پیش هسته ها و تکامل زیگوت تک سلولی به دو سلولی بررسی شد. برای هر دو گروه آزمون، تست سمیت نیز انجام شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که در گروه های کنترل و آزمون 1 و 2، میزان زنده ماندن اسپرم در گروه های شاهد، آزمون به ترتیب 80.3، 35.8، 20.5 درصد، میزان حرکت آنها به ترتیب 75.4 و 31.8 و 18.6 درصد، میزان اسپرمهای نرمال به ترتیب 57.2 و 43.2 و 37.8 درصد و درصد باروری آنها به ترتیب 87 و 31 و 20 می باشد. تمام تفاوتها میان گروه شاهد و گروه های آزمون معنی دار بود.
برای انجماد اسپرم موش ضدیخ رافینوز بهتر از گلیسرول- گلوکز محسوب می شود اما مطالعات بیشتری برای بهبود این روش انجمادی مورد نیاز می باشد.