تحلیل گروه فعلی هسته ای زبان فارسی بر پایه برنامه کمینه گرا

در این مقاله ساخت سازه ای درونی و شیوه ی اشتقاق نحوی گروه فعلی هسته ای(VP core) در زبان فارسی بر اساس برنامه کمینه گرا(Minimalist Program) مبتنی بر نظریه ی چامسکی (1995) مورد بررسی قرار می گیرد. گروه های فعلی هسته ای زبان فارسی با توجه به ماهیت لازم یا متعدی بودن هسته ی واژگانی ترکیب سازه ای گوناگونی دارند. در این بررسی بحث خواهد شد که در اشتقاق ساخت سازه ای گروه فعلی هسته ای و در نهایت جمله یا بند (اصلی/ درونه ای) در این زبان عملیات، اصول و روابط نحوی ویژه ای مانند:گزینش(Select(tion)، ادغام(Merge(er)، اصل هسته (Headedness) Principle)، رابطه ی متممی((complementhoodو رابطه ی تتایی(thematic relation)دخیل هستند و باعث تولید اشتقاق های زبانی همگرا(convergent) می شوند. به علاوه، نشان داده خواهد شد که در ساخت گروه فعلی هسته ای زبان فارسی، رابطه هسته- هسته موجود بین فعل هسته متعدیو هسته سازه های متمم گروه اسمی و گروه حرف اضافه ای با هسته متمم بندی (clausalcomplement) متفاوت است.