توده های لگنی: نتایج جراحی های اخیر

با توجه به شیوع کم جراحی های لگنی و تواتر پائین توده های رتروپریتونئال، ما برای توجیه رویکرد جراحی وسیع در مراحل اولیه بیماری های مذکور، نتایج جراحی توده های لگنی، بجز پروستات را در چند سال اخیر مورد بررسی قرار دادیم.
در یک مطالعه گذشته نگر 17 نفر از بیماران با توده های لگنی که تحت جراحی و رزکسیون توده های لگنی رتروپریتونال در بیش از 10 سال گذشته در مرکز فوق تخصصی بیماری های کلیوی و مجاری ادراری شهید هاشمی نژاد قرار گرفته بودند را بررسی کردیم.
از 17 بیمار مورد بررسی قرار گرفته، 6 مورد مبتلا به انواع سارکوم های بافت نرم لگنی، سه مورد مبتلا به تومورهای با منشاء عصبی از قبیل نوروفیبروماتوز، دو مورد کیست سمینال وزیکل، یک مورد کارسینوم اوراکال، دو مورد مبتلاء به فیبروز رترو پریتوان لگنی، یک مورد مبتلا به آندومتریوز، یک مورد مبتلا به تومورهای ژرم سل به دنبال بیضه نزول نکرده، و یک مورد مبتلا به آبسه لگنی به دنبال دستکاری های سیستم ادراری بوده است. اکثر بیماران بیشتر از 5 سال طول عمر بدون تومور داشته اند. از 17 بیمار، 12 نفر تومور محدود و بدون تهاجم به ارگان های حیاتی لگنی و مثانه داشته اند که 92% آنان یعنی 11 نفر طول عمر 5 ساله داشتند. در مقابل 29% یعنی 5 نفر از 17 بیمار تومورهای مهاجم به ارگان های اساسی لگنی و یا پریتوان داشتند که هیچ یک از 5 بیمار طول عمر 5 ساله نداشتند. عود موضعی در 5 بیمار (30%) دیده شد که 3 نفر آنان تحت رزکسیون مجدد قرار گرفتند. مهمترین عامل پیشگویی کننده طول عمر، پاتولوژی، مرحله آسیب شناسی تومور و منفی بودن حاشیه های جراحی بود.
با توجه به این بررسی، برداشت گسترده توده تومورال و تمامی بافت نرم و غدد لنفاوی اطراف که نتیجه آن منفی شدن حاشیه های جراحی باشد، درمان اصلی در توده های لگنی غیر متاستاتیک است.