رابطه میان Interleukin 4 و 12 با اندازه ضایعات مزمن برای اپیکال

ضایعات مزمن پری اپیکال دندان، عبارتند از بروز پاسخ التهابی مزمن در بافت های اطراف انتهای ریشه دندان. نظر به اینکه سلول های T helper، سلول غالب در این ضایعات می باشند، بنابراین این تحقیق با هدف تعیین رابطه میان غلظت IL-4 (به عنوان مهم ترین سایتوکاین القا کننده تمایز (T helper2 و IL-12 (به عنوان مهم ترین سایتوکاین القا کننده تمایز سلول های (T helper 1 با اندازه ضایعات مزمن پری اپیکال صورت پذیرفت.
در این مطالعه تحلیلی، 38 نمونه از ضایعات مزمن پری اپیکال، مشتمل بر 18 مورد ضایعات با قطر بزرگتر یا مساوی 5 میلی متر (گروه مورد) و 20 نمونه ضایعات کوچکتر از 5 میلی متر (گروه شاهد) جمع آوری شدند. نمونه ها به مدت 72 ساعت، مورد کشت بافت قرار گرفتند. پس از آن با استفاده از روش ELISA نسبت به تعیین غلظت IL-4 و IL-12 در مایع رویی کشت نمونه ها اقدام شد. از آزمون های Mann-whitney U و ضریب همبستگی Spearman برای تجزیه و تحلیل داده های آماری استفاده شد. اینترلوکین های 4 و 12 در تمام نمونه ها مشاهده شدند. میانگین optical density مربوط به IL-6، IL-4/IL-12، IL-12، IL-4 به ترتیب، 0.054±0.006، 0.060±0.01، 0.909±0.116و 0.09.2±1.200 برآورد گردید. فقط بین IL-4 و IL-12 همبستگی معنی دار آماری وجود داشت (P<0.001). در این مورد ضریب همبستگی Spearman برابر 0.593 بود.
با انجام این تحقیق مشخص گردید که احتمالا در ضایعات مزمن پری آپیکال، سلول های T helper1 و T helper2 فعالانه به یک نسبت شرکت دارند که این امر می تواند بازتابی از جمعیت مختلط باکتریایی در این ضایعات باشد.