میزان مونومر باقیمانده به روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس

رزین های آکریلیک خصوصیات مطلوب زیادی دارند، اما بسیاری معتقدند که پس از پخت همیشه مقداری از مونومر به صورت واکنش نداده در آکریل باقی مانده که می تواند موجب تضعیف خصوصیات فیزیکی و مکانیکی رزین و بروز واکنش های آلرژیک در بیماران شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس با استفاده از روش طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) و مقایسه آن با استاندارد ISO بود.
تحقیق حاضر یک مطالعه آزمایشگاهی بود که مطابق با استاندارد شماره 1567 ISO انجام شد. ابتدا 5 محلول با غلظت های وزنی معلوم 0.1، 0.2، 0.3، 0.4 و 0.5 درصد از مونوومر متیل متاکریلات در حلال متیل ایزوبوتیرات (MIBT) تهیه و از آنها طیف FTIR به دست آمد. سپس دو نودار کالیبراسیون رسم گردید. نمونه های اصلی که چهار دیسک از جنس آکریل آکروپارس به قطر 50 و ضخامت 3 میلی متر بودند، پس از انحلال در حلال MIBT تحت طیف سنجی FTIR قرار گرفتند. با مقایسه طیف های حاصله و نمودارهای کالیبراسیون میزان مونومر باقیمانده در نمونه ها تعیین شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون One sample t-student بررسی شده و P<0.05 به عنوان اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد. میانگین غلظت مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل گرماسخت آکروپارس، 0.428 درصد وزنی بود.
میانگین میزان مونومر باقیمانده در نمونه های تهیه شده از آکریل آکروپارس در محدوده استاندارد ISO (<2.2 درصد) می باشد. بررسی آماری انجام شده توسط آزمون t-student نشان داد که تفاوت معنی دار مثبتی بین نتایج به دست آمده در این مطالعه و استاندارد ISO وجود دارد (P<0.001).