بررسی فراوانی سندرم تونل کارپ در تایپیست های شهر اهواز

سندرم تونل(CTS1) کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری عصب مدیان می باشد که در طی آن، عصب در داخل تونل مچ دست تحت فشار حاد یا مزمن قرار گرفته و عملکرد آن مختل می شود. جدا از علل مختلف و شناخته شده در ایجاد این سندرم، برخی زمینه های شغلی که متضمن کار مکرر و طولانی با دست و انگشتان می باشد در بروز این سندرم نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی این بیماری در تعدادی از تایپیست های شهر اهواز بود.
در یک بررسی مقطعی توصیفی، تعدادی از تایپیست ها در نقاط مختلف بصورت نمونه گیری انتخاب شدند. بر اساس یک پرسش نامه و معاینه بالینی، اطلاعات دموگرافیک و علائم دال بر وجود CTS ثبت گردید. در این مطالعه تشخیصCTS بر اساس معاینه بالینی و پارستزی انگشتان در محدودهء حسی عصب مدیان مورد بررسی قرار گرفت. سن، جنس و سابقه کاری، ساعات کار در هفته و شاخص توده بدنی نیز به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شد.
از 120 فرد مورد بررسی 80 نفر 6/66درصد زن و 40 نفر (3/33درصد) مرد بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 34 سال (49-21 سالگی) بود. 33 نفر(5/27درصد) افراد پارستزی داشتند که 23 مورد زن و 10 نفر مرد بودند. بعد از معاینه و تست های کلینیکی از این 33 نفر، 5 مورد (2/4درصد) به عنوان سندرم تونل کارپ مشخص شدند. CTS در محدوده سنی 49-40 سال شیوع بیشتری داشت. از 5 مورد CTS 4 نفر زن بودند. شیوع پارستزی در افرادی که سابقه کاری بیشتر از 12 ماه داشتند بیشتر بود. که بیانگر رابطه مستقیم بین جنسیت(زن، افزایش سن و افزایش سابقه کار با شیوع بیماری بود.001/0 = P). CTS در افراد تایپیست که شاخص توده بدنی بیشتر از 30 داشتند شایعتر بود(004/0 = P).
سندرم تونل کارپ در شاغلین به حرفه تایپ و ماشین نویسی فراوانی 2/4درصد را نشان داد که در خانمها بیشتر از آقایان بود. با انجام تمهیداتی همچون استفاده از مچ بند طبی متعادل نمودن وزن بدن، استراحتکوتاه مدت و مکرر در حین کار طولانی و گذاشتن پدهای نرم و مناسب در جلوی صفحه کلید می توان به پیشگیری یا کاستن از علائم این بیماری کمک نمود.