شیوع عیوب انکساری بر حسب سن و جنس در جمعیت مسن مشهد در سال 1385

تعیین فراوانی عیوب انکساری بر حسب سن و جنس در جمعیت مسن شهر مشهد.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی در 6 ماهه نخست سال 1385 بر روی افراد بالای 55 ساله ساکن شهر مشهد انجام شد. افراد به وسیله نمونه گیری خوشه ایطبقه بندی شده متناسب با جمعیت هر منطقه انتخاب شدند و سپس از طریق مصاحبه در منزل، به کلینیک بینایی سنجی شهر مشهد دعوت شدند. پس از مصاحبه، معاینات تعیین عیوب انکساری به وسیله اتورفرکتومتر و اندازه گیری رفرکشن سابجکتیو در کلینیک انجام شدند. معادل کروی 5/0- دیوپتر یا بیش تر به عنوان نزدیک بینی و 5/0+ دیوپتر یا بیش تر به عنوان دوربینی تعریف شد.

از بین 1540 فرد انتخاب شده، 1440 نفر در مطالعه شرکت کردند (پاسخ دهی= 5/92 درصد) که در نهایت 1367 نفر (7/88 درصد) مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه شامل 883 مرد (6/64 درصد) و 484 زن (4/35 درصد) با میانگین سنی 1/7±7/63 سال (92-55 سال) بودند. شیوع نزدیک بینی، در کل 2/27 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد]95٪[CI: 8/24 تا 5/29 درصد)، در مردان 6/29 درصد و در زنان 5/22 درصد بود (005/0>P). شیوع نزدیک بینی با افزایش سن، افزایش می یافت (001/0>P). شیوع دوربینی، در کل 6/51 درصد (95٪CI: 3/54-9/48 درصد)، در مردان 3/48 درصد و در زنان 6/57 درصد بود (001/0>P). شیوع دوربینی با افزایش سن کاهش می یافت (009/0P=). شیوع آستیگماتیسم، در کل 5/37 درصد (95٪CI: 40-9/34 درصد)، در مردان 6/40 درصد و در زنان 8/31 درصد بود (001/0P=).

دوربینی، مشکل عمده عیب انکساری در سنین بالاست و آستیگماتیسم و نزدیک بینی در رتبه های بعدی قرار دارند.