اثر سطوح مختلف تراکم بوته وکود نیتروژن بر عملکرد دانه و اجزای آن و برخیصفات کیفیتی در دو رقم کنجد (Sesamum indicum L.)
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تراکم بوته و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه دو رقم کنجد (Sesamum indicum L.) در سال 1381 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در منطقه کوشکک، آزمایشی با استفاده از طرح کرتهای دو بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. تیمارها شامل نیتروژن در سه سطح (صفر، 60 و 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بعنوان فاکتور اصلی، تراکم بوته در چهار سطح (6/16، 8/20، 0/33 و 6/41 بوته در متر مربع) بعنوان فاکتور فرعی و رقم شامل ارقام کنجد محلی زرقان و داراب-14 در فاکتور فرعی-فرعی بودند. اثر تراکم بوته و کاربرد کود نیتروژن بر تعداد روز های تا رسیدگی دانه، تعداد کپسول در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت و درصد روغن و پروتئین دانه معنیدار بود. با افزایش میزان نیتروژن عملکرد دانه ارقام افزایش یافت، ولی واکنش ارقام به سطوح مختلف کود نیتروژن یکسان نبود. اثر متقابل کود نیتروژن× تراکم بوته × رقم بر عملکرد دانه معنیدار بود و بالاترین عملکرد دانه (2164 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 6/41 بوته در متر مربع؛ 60 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار در رقم داراب-14 بدست آمد. عملکرد دانه با شاخص برداشت همبستگی منفی و معنیدار (r= -0.31*) و با وزن هزار دانه و درصد روعن دانه نیز همبستگی مثبت (r= 0.23) داشت. در صد روعن دانه با درصد پروتئین دانه همبستگی منفی و معنیدار (r= -0.86**) داشت. در مجموع، دو رقم کنجد از لحاظ عملکرد دانه تفاوت معنیداری با هم نداشتند. چنین استباط می شود که رقم محلی زرقان دارای قدرت کود پذیری بیشتری بود. البته رقم داراب-14 دیررستر از رقم محلی زرقان میباشد و بنابراین در مناطقی که در کشت های تابستانه کنجد احتمال بارشها و سرمای پاییزه زودرس وجود دارد، برای سهولت درامر برداشت می توان رقم محلی زرقان که زودرس تر است کشت گردد و کود نیتروژن نیز به مقدار کمتری مصرف شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.