گزارش یک مورد بیمار دچار شوک کاردیوژنیک (عوارض مرتبط و مراحل درمان)

از گذشته شوک کاردیوژنیک با درمانهای معمول و استفاده از داروهای تقویت کننده قلب و افزایش دهنده فشار خون در بخشهای مراقبت ویژه قلب با مرگ و میر 80 تا 90 درصد همراه بوده است. علاوه بر انفارکتوس حاد میوکارد نارسایی شدید دریچه های قلبی نیز می توانند موجب شوک کاردیوژنیک شود. درصورتیکه خونریزی همراه با اختلالات انعقادی، افزایش غلظت پتاسیم خارج سلولی و اختلال ریتم و اختلالات زمینه ای دیگر برای یک فرد مسن همزمان رخ دهد پیش آگهی به مراتب بدتری خواهد داشت. مردی 78 ساله با سابقه آنفارکتوس میوکارد با شکایت تنگی نفس شدید در بیمارستان پذیرش شد. در رادیوگرافی سینه بزرگی قلب مشهود بود و در آخرین اکوکاردیوگرافی نارسایی متوسط دریچه های آئورتی و میترال گزارش شده بود. در نوار قلب ریتم قلبی فیبریلاسیون دهلیزی با پاسخ بطنی کند بود و بلوک شاخه ای چپ داشت. بیمار دچار ایست کامل قلبی تنفسی شد. پس از 45 دقیقه احیاء قلب و ریه ضربان قلب برقرار شد اما به دلیل نداشتن تنفس و در حالت کمای عمیق به ونتیلاتور متصل شد. در ابتدای اتصال به ونتیلاتور ضربان قلب 40 بار در دقیقه بود و فشار خون تا چند ساعت با روش لمسی و سمعی قابل اندازه گیری نبود. پس از چند ساعت دچار خونریزی از دستگاه گوارش و ادراری شد در آزمایش مشخص شد اختلال انعقاد خون داردPTT بیشتر از 120 ثانیه و PT برابر با 31.5 ثانیه. همچنین بیمار هیپرکالمی داشت. اما این بیمار در طی چند روز بهبودی نسبی یافت و از بیمارستان مرخص گردید. در این گزارش سعی می شود عوامل ایجاد و عوارض مرتبط باشوک کاردیوژنیک در بیماری که شانس کمی برای بقا داشت اما با درمانهای معمول بهبودی نسبی یافت و از بیمارستان ترخیص شد شرح داده شود.