تعیین وضعیت تنش به کمک روش برگشتی از صفحه های گسلی لبه جنوبی البرز مرکزی

در پژوهش کنونی گستره بین طول جغرافیایی 51 تا 5/52 درجه را بررسی می کند. البرز مرکزی با تحدب به سوی ایران مرکزی مجموعه کمانی شکلی از چین خوردگی و راندگی را شامل می شود. با اندازه گیری 181 صفحه گسلی و خش خط های مربوطه نحولات تنش از ائوسن (واحدهای سنگی) تا جوان ترین واحدهای کواترنر پسین (آبرفت) در محدوده شمال شهر تهران به کمک روش برگشتی مورد بررسی قرار گرفته است.
رخنمون های موجود در شمال شهر تهران شرایط مناسبی را برای اندازه گیری در آبرفت ها فراهم آورده اند. بیشترین اندازه گیری ها در آبرفتهای با سن پلیوپلیستوسن (سازند A) و کواترنری پیشین (سازند B) صورت گرفته اند. نتایج به دست آمده از باره زمانی پلیوپلیستوسن تا هولوسن سه جهت تنش بیشینه را نشان می دهند. این جهت های تنش به ترتیب با راستای شمال باختری، شمالی - جنوبی و شمال خاوری در جهت عقربه ساعت تغییر جهت می دهند. هر کدام از این جهت های تنش یا دو رژیم زمین ساختی فشاری و راستالغز ظاهر می شود.
به منظور تعیین سن رویدادهای مختلف زمین ساختی سن هر کدام از تغییر جهت های تنش به کمک روابط تقدم و تاخر صفحه های گسلی در سازندهای (A) و (B) مشخص شده اند. براساس این یافته ها در یال جنوبی البرز مرکزی جهت تنش شمال باختری در رژیم زمین ساختی فشاری در بازه زمانی ائوسن تا پلیوپلیستوسن حاکم بوده است که باعث چین خوردگی و گسلش ها با روند خاوری - باختری شده است متعاقب این رویداد زمین ساختی رژیم زمین ساختی راستالغز حاکم شده است که ما آن را با نهشته شدن سازند (B) همزمان می پنداریم.
تنسور تنش محاسبه شده بر روی گسله مشا (با سن هولوسن) با ساز و کارهای کانونی به دست آمده از این منطقه همخوان است و بیانگر جهت تنش شمال خاوری در یک رژیم زمین ساختی راستالغز است. با تفریق رویداد زمین ساختی عهد حاضر (تنش بیشینه شمال خاوری) از رویداد زمین ساختی قدیمی (تنش بیشینه شمال باختری) رویداد زمین ساختی با جهت تنش شمالی – جنوبی از نظر سنی باقی می ماند که ما آن را مربوط به کواترنر پسین (سازند C) می دانیم. چیرگی هر کدام از سه جهت تنش یاد شده در ابتدا با رژیم زمین ساختی فشاری و سپس با کارسازی رژیم زمین ساختی راستا لغز همراه بوده است.