تاثیرصوت درمانی بر ویژگی های استروبوسکوپیک حنجره ی افراد مبتلا به ندول طناب صوتی

ندول طناب صوتی یکی از شایع ترین ضایعات مخاط حنجره است که عمدتا در اثر استفاده ی بیش از حد عملکرد صوتی حنجره ایجاد می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر صوت درمانی بر روی ویژگی های استروبوسکوپیک حنجره افراد مبتلا به ندول طناب صوتی می باشد.
در این کارآزمایی بالینی، 5 بیمار زن مبتلا به ندول طناب صوتی در محدوده ی سنی14 تا 45 سال مورد صوت درمانی قرار گرفتند. ویژگی های استروبوسکوپیک حنجره در جلسه ی اول و نهم درمان مورد ارزیابی قرار می گرفت.
وضعیت بسته شدن چاکنای در 3 بیمار، پس از صوت درمانی به وضعیت بسته شدن کامل یا نزدیک به آن رسید. تقارن حرکتی طناب صوتی در 3 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه، پس از صوت درمانی به حالت متقارن رسید. تناوب حرکتی طناب صوتی در 1 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه، پس از صوت درمانی به حالت متناوب رسید. وضعیت موج مخاطی سمت راست در 4 بیمار از 5 بیمار مورد مطالعه پس از صوت درمانی به حالت طبیعی رسیده و وضعیت موج مخاطی سمت چپ در 1 بیمار به حالت طبیعی رسید و در 1 بیمار نیز به حالت طبیعی نزدیک شد.
یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که گفتار درمانی در درمان ندول طناب صوتی دارای تاثیری تدریجی است که با استفاده از روش های سایژکتیو مانند ارزیابی آزمونگر از صدای بیمار و یا روش های آبژکتیو مانند استربوسکوپی قابل ارزیابی می باشد.