مقایسه فراوانی وجود میکروب هلیکوباکتر پیلوری در گروه های مختلف بیماران مبتلا به سوء هاضمه بدون زخم

شیوع جهانی سوء هاضمه 41-7 است که کمتر از 50 این افراد به پزشک مراجعه می کنند. با این حال بخش عظیمی از منابع پزشکی و اقتصادی برای رفع این مشکل مصرف می شود. در رابطه با درمان یا عدم درمان H.pylori در بیماران دچار انواع مختلف سوء هاضمه مطالب متناقضی بیان شده است. به نظر می رسد که پاسخهای متفاوت درمانی در زیر گروه های سوء هاضمه بدون زخم (nonulcer dyspepsia) با میزان شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری ارتباط داشته باشد. لذا در این مطالعه بر آن شدیم تا شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری را در این گروه ها با هم مقایسه کنیم. این بررسی یک مطالعه مقطعی تحلیلی بود که روی 120 بیمار دچار سوء هاضمه بدون زخم صورت گرفت. در این مطالعه افرادی که علائم سوء هاضمه را حداقل به مدت 3 ماه داشتند، مورد بررسی بالینی و پاراکلینیکی از نظر CBC، آمیلاز سرم، T3، T4، TSH، LFT، آزمایش مدفوع در 3 نوبت، سونوگرافی شکم، ECG و آندوسکوپی قرار گرفتند که با رد سایر تشخیصها، نوع سوء هاضمه آنها و بر اساس تست اوره آز، وجود H.pylori در آنها مشخص می شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از تستهای t و Chi2 استفاده شد. در بررسی نتایج این مطالعه 3/68 افراد دارای H.Pylori بودند. تعداد افراد دارای H.Pylori در زیر گروه های سوء هاضمه بدون زخم یکسان نبود. (00001/0=P) اما میانگین سنی زیرگروه ها تفاوتی با هم نداشت. بین نوع سوء هاضمه بدون زخم و وجود H.Pylori ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. از این مطالعه می توان چنین نتیجه گیری کرد که وجود H.Pylori یا سن خاص، هیچ یک تاثیری در ایجاد نوع خاصی از سوء هاضمه بدون زخم ندارند. ریشه کنی H.Pylori در اغلب مطالعات در کاهش و بهبود علائم بیماران در دراز مدت ناتوان بوده است. H.Pylori علت مناسبی برای سوء هاضمه بدون زخم نیست و هنوز ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با سوء هاضمه بدون زخم توصیه نمی شود.