بررسی رفتارهای حسی و حرکتی در رت های نوروپاتیک قبل و بعد از پیوند داخل نخاعی سلولهای کرومافینی

براساس گزارشهای موجود سلولهای کرومافینی، فعال کننده های عصبی متعددی را از کاتکول آمینها و انکفالینها ترشح می کنند که در کاهش درد نقش دارند. پیوند قسمت مرکزی آدرنال به عنوان منبع کاتکول آمینی در مدلهای ایجاد کننده ضایعه، همواره مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی نقش پیوند داخل نخاعی قسمت مرکزی آدرنال در ترمیم اعمال حسی و حرکتی به دنبال آسیب اعصاب محیطی بوده است. به این منظور 32 رت از نژاد Sprague Dawley در محدوده وزنی 300-250 گرم انتخاب و سپس به 4 گروه تقسیم شدند. برای ایجاد نوروپاتی بر اساس مدل Bennett و Xie ابتدا 4 گره شل به صورت یک طرفه روی عصب سیاتیک بسته شد. سپس جهت پیوند داخل نخاعی 1 هفته بعد از ایجاد نوروپاتی در سطح مهره های 2L-1L نخاع لامینکتومی انجام شد و قطعاتی از مغز غده فوق کلیه که از حیوان دیگری گرفته شده بود با تقسیم به قطعه های 5/0 میلیمتری در لایه ساب دورا گذاشته شد. رفتارهای حسی و حرکتی قبل از ایجاد ضایعه (روز صفر به عنوان کنترل) و سپس در روزهای 2، 4، 7، 10، 14، 21، 28، 42و 56 بعد از آسیب عصبی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین رفتار حرکتی حیوان با مشاهده پاسخهای grasping و placing مطالعه شد. جهت بررسی رفتارهای حسی درد از تستهای مکانیکی، حرارتی، استون و مشاهده مستقیم حیوانات استفاده گردید. نتایج نشان داد که آسیب عصب سیاتیک باعث اختلال در رفتارهای طبیعی حرکتی و حسی حیوان می شود که 2 روز پس از ایجاد ضایعه شروع و پس از 10 روز به حداکثر می رسد. بر اساس این مطالعه پیوند سلولهای کرومافینی در نخاع می تواند باعث کاهش اختلالات حسی و حرکتی حاصل از آسیب عصب گردد.