مقایسه ی فراوانی کم خونی فقر آهن در دانشجویان دختر رشته ی پزشکی با رشته های غیر پزشکی

کاهش آهن زورس ترین مرحله ی فقر آهن محسوب می شود. فقر آهن توام با کم خونی پیشرفته ترین مرحله ی فقر آهن است.کم خونی به درجات گوناگون ظاهر می شود و پیامدهای آن بر روی سلامت بسیار اهمیت دارد.
این مطالعه با هدف بررسی فراوانی کم خونی فقر آهن در دانشجویان دختر رشته های پزشکی و مقایسه با رشته های غیر پزشکی انجام شده است. فرضیه ای که در این پژوهش مد نظر بوده است این است که آیا میزان سواد مخصوصا تحصیلات عالیه در پیشگیری از این بیماری تاثیر دارد یا خیر؟
این مطالعه ی توصیفی– مقطعی درسال های 1384-1386در دانشگاه آزاد اسلامی مشهد روی دانشجویان دختر انجام گردید. 189 دانشجوی دختر در دوگروه پزشکی(91نفر)وغیر پزشکی (98نفر) در این پژوهش به صورت داوطلبانه شرکت کردند. از کلیه دانشجویان آزمایشات خون شامل: اندازه گیری میزان آهن، هموگلوبین، هماتوکریت، فریتین، TIBC و شمارش گلبول های خون انجام شد. مشخصات فردی، نتایج آزمایشگاهی، علایم بالینی در پرسش نامه که دارای 33 بند بود جمع آوری و با استفاده ازآمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و نرم افزار SPSSوآزمون های آماری آنالیز یک طرفه و دوطرفه و توکی پردازش شد.
از 189 دانشجوی مورد مطالعه به طور کلی 166 نفر(44/88%) سالم و 23 نفر(5/11%) مبتلا به کم خونی فقر آهن بودند. از این تعداد 9 نفر دانشجوی پزشکی و14 نفر دانشجوی غیر پزشکی بودند،60 نفر مبتلا به فقر آهن و 78 نفر دچار اختلال در یکی از شاخص های خونی مورد مطالعه بودند.
نتایج آماری نشان می دهد که فراوانی کم خونی فقر آهن در بین دانشجویان، در مقایسه با گروه های کم سواد بیشتر می باشد. به طوری که حتی در دانشجویان رشته ی پزشکی بین دو گروه علوم پایه که اطلاعات پزشکی کمتری نسبت به دانشجویان دوره های بالینی دارند، تفاوت مهم و معنی داری وجود ندارند.