بررسی سطح مهارکننده های طبیعی انعقاد و آنتی فسفولیپید آنتی بادی در بیماران با سابقه ترمبوز عروقی در شهر تهران

ترمبوفیلی یکی از مشکلات بالینی در سراسر جهان می باشد و این مساله در کشورهای پیشرفته که دارای سطح بهداشت بالاتر و امکانات درمانی بهتر می باشند نمود بارزتری دارد. عوامل ایجاد این پدیده متنوع بوده و بطور کلی بدو دسته ارثی و اکتسابی تقسیم می شوند. با هدف بررسی علل ترمبوز در 300 بیمار با سابقه ترومبوزهای عروقی، سطح سه مهارکننده طبیعی انعقاد و نیز وجود آنتی فسفولیپید آنتی بادی در آنها اندازه گیری شد. فعالیت (Antithrombin) AT بروش کروموژنیک، پروتئین C و پروتئین S براساس زمان ایجاد لخته و میزان (Antiphospholipid antibody)APA بروش ELISA (Enzyme linked Immunosorbent Assay) مشخص گردید. از 156 بیماری که در زمان بررسی داروی ضدانعقاد دریافت نمی کردند، جمعا 35 مورد (43/22 %) و از گروهی که دارو دریافت کرده بودند 87 مورد (41/60 %) کمبود یک و یا چند مهارکننده طبیعی انعقاد را نشان دادند. اختلاف معنی دار (01/0 P<) بین نتایج این دو گروه موید مداخله این داروها در کاهش کاذب سطح این مهارکننده ها می باشد. از 300 بیمار مورد مطالعه، کمبود AT در 7 مورد (33/2 %)، پروتئین C در 77 مورد (66/25 %)، پروتئین S در 39 مورد (13 %) و APA در 47 مورد (66/15 %) تشخیص داده شد. نتایج این مطالعه علت احتمالی ترمبوز را در 46/38 % بیمارانی که در زمان مطالعه داروی ضدانعقاد دریافت نمی نمودند نشان داد. همچنین در صورتی که برای سایر علل شناخته شده ترمبوز از جمله بررسی وجود (Activated Protein C Resistance)APCR نیز بررسی های تشخیصی صورت می گرفت این رقم بمراتب افزایش می یافت. لذا، باتوجه به اینکه تشخیص علت شکل گیری ترمبوز نقش مهمی در انتخاب درمان مناسب دارد، بی شک نتایج این مطالعه نیاز به بررسی های آزمایشگاهی جامعتر برای تشخیص موارد کمبود ارثی مهارکننده های طبیعی انعقاد و سایر عوامل زمینه ساز بیماری های ترمبوتیک را در ایران مشخص می نماید.