تحزب در اندیشه رهبران جمهوری اسلامی

تاریخ تحزب ایران در سدهء گذشته، گویای بیماری مزمن و ناکارآمدی احزاب در قبل و بعد از انقلاب اسلامی بوده است و می توان اذعان کرد که احزاب در دوره ء حیات خویش نتوانسته اند قابلیت و توانایی خود را نشان داده و ایفاگر بهینه ء کارویژه های مطلوب «حزب» باشند. البته عملکرد بهینهء احزاب کارآمد می تواند به عنوان یکی از ارکان تحقق نظام مردمسالاری، مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد و بر همین مبنا ضروری است در راستای افزایش کارآمدی مزبور، به آفت شناسی و آفت زدایی های نظری و عملی این تشکل ها اقدام شود. یکی از راهکارهای دسترسی به چنین هدفی، تبیین دیدگاه های امام خمینی (قدس سره)و جانشین ایشان؛ حضرت آیت الله خامنه ای در بارهء حزب و تحزب است که در این نوشتار بدان پرداخته شده است. مستندات این مقاله، بیانگر آن است که دو معظم له، دارای رویکرد «موافقت مشروط» با تحزب می باشند که نتیجهء آن، موافقت با نوع کارآمد احزاب و تحزب متناسب با آموزه های اسلامی و انقلابی است.