آزادسازی شانه و انتقال عضله برای آسیب شبکه بازویی زمان تولد در کودکان سنین بالاتر

پیش تغییر شکل و خشکی شانه از یافته های شایع بعد از فلج زایمانی شبکه بازویی است که حتی در گروهی که بهبودی خوبی از لحاظ کارآیی عصبی داشته اند و یا جراحی میکروسکوپی ترمیم اعصاب در نوزادی برایشان انجام شده، دیده می شود. ما در این مقاله نتایج درمان آزادسازی و بازسازی شانه را در کودکانی با سن بالاتر گزارش می کنیم. در 24 بیماری که خشکی شانه ناشی از فلج زایمانی شبکه بازویی داشتند، عمل جراحی آزادسازی شانه و انتقال همزمان تاندون های «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» به قسمت پشتی خارجی هومروس و یا عضلات روتاتورکاف انجام گردید. متوسط سن زمان جراحی 8 سال و 11 ماه بود. میانگین زمان پیگیری 6 سال و 8 ماه بود. بیماران با پرسشنامه های «جراحان شانه و آرنج امریکا» و «اندکس درد و ناتوانی در شانه» و پرسشنامه های مربوط به فعالیت های روزانه زندگی و امتیازدهی رضایت بیمار و خانواده وی، تحت بررسی و پیگیری قرار گرفتند. میزان انحراف ثابت شانه به صورت چرخش به داخل از12±30 درجه به 27±5/72 درجه چرخش به خارج بهبود یافت. ابداکسیون به میزان 26±65 درجه و حرکت به جلو به میزان 33±47 درجه افزایش یافتند در حالی که هیچ گونه گچ گیری یا مانیپولاسیون قبل از عمل نداشتند. افزایش چرخش به خارج نسبت به افزایش ابداکسیون ارتباط بیشتری با امتیاز بالای کارآیی بیماران داشت. بیمارانی که قبل از جراحی، امتیاز کارآیی کمتری داشتند، توانستند چرخش خارجی بیشتر و امتیاز کارآیی بالاتری را با جراحی به دست آوردند. گروهی که سن 9 سال و بالاتر داشتند از لحاظ به دست آوردن کارآیی، تفاوتی با بچه های کوچک تر نداشتند. جراحی آزادسازی شانه همزمان با انتقال تاندون های «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» در فلج زایمانی شبکه بازویی مؤثر است و حتی در بچه های بزرگ تر که مراجعه دیر و دیسپلازی گلنویید دارند، کمک کننده است.