اصالت در تدریس زبان

با ترویج روش های برقراری ارتباط گرایش به «واقعیت» در آموزش زبان ابعاد گسترده تری یافته است.
روش های یاد شده نه تنها تاکید بر استفاده از منابع واقعی زبان در کنار منابع آموزشی دارند بلکه استفاده ای واقعی و طبیعی از این منابع و همچنین استفاده از زبان در موقعیت طبیعی و غیرتصنعی را نیز مد نظر دارند. منابع واقعی زبان با وجود امتیازات فراوان (تنوع شکلی، اطلاعات غنی) نیاز مبرم به برنامه ریزی آموزشی و درسی با در نظر گرفتن مخاطبین زبان آموز دارند. این منابع از همان ابتدای آموزش و در سطوح مبتدی می توانند با طرح تمرینات و فعالیت های مناسب مورد استفاده قرار گرفته و زبان آموز را برای روبرویی با واقعیت زبان آماده سازد.
گروهی بودن این تمرینات و فعالیت ها احساس امنیت خاطر به تک تک اعضای گروه داده، نتیجه کار را بهبود می بخشد و موقعیت طبیعی برای کاربرد زبان مورد آموزش را در تبادلات گروهی ایجاد می کند. بدین ترتیب بکارگیری زبان به گونه ای واقعی و طبیعی جایگزین مکالمات مصنوعی در موقعیت های تخیلی که توسط متدهای سمعی و بصری رایج شده و کم و بیش در آموزش ما با روش های برقراری ارتباط باقی مانده است خواهد شد.