بررسی حساسیت ضدمیکروبی آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونت ادراری ناشی از اشیرشیاکولی در کودکان به روش E-test و مقایسه ی آن بادیسک دیفیوژن

عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال در سنین کودکی است که می تواند منجر به عوارض جدی مثل نارسایی مزمن کلیه و افزایش فشار خون شود. مصرف به جا و یا نابه جای آنتی بیوتیکی ها منجر به بروز مقاومت میکروب ها می شود. هدف از این مطالعه تعیین حساسیت ضد میکروبی (MIC) آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونت ادراری ناشی ازE.coli در کودکان به روش E-test بود.
این مطالعه به روش توصیفی با نمونه گیری غیر تصادفی آسان بر روی 87 نمونه سوش E.coli ادراری از بیماران مبتلا به عفونت ادراری انجام شد. MIC هر آنتی بیوتیک با روش E-test تعیین گردید و به منظور طبقه بندی از معیار کمیته ی ملی استاندارد های آزمایشگاهی آمریکا استفاده گردید.
از میان 87 بیمار، 57 نفر (5/65 درصد) دختر و 30 نفر (5/34 درصد) پسر بودند. میانگین سنی پسران 41 ماه و دختران 61 ماه بود (015/0=P). MIC صدک 50 و 90 هر آنتی بیوتیک به ترتیب در مورد آمپی سیلین 256و256، آمیکاسین 8/4و5/1، جنتامایسین 32و38/0، نالیدیکسیک اسید 256و5/1، سفتریاکسون 32و023/0، سفکسیم 256و19/0 و کوتریموکسازول 32و32 بود. حساسیت ضد میکروبی در برابر آمپی سیلین 8/21 درصد، آمیکاسین 92 درصد، جنتامایسین 5/75 درصد، سفتریاکسون 4/72 درصد، سفکسیم 5/65 درصد، نالیدیکسیک اسید 4/64 درصد و کوتریموکسازول 4/41 درصد بود.
به طور کلی مقاومت آنتی بیوتیکی در این مطالعه بالا بود. کمترین مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک آمیکاسین بود. پیشنهاد می گردد با توجه به افزایش قابل توجه و روز افزون مقاومت E.coli به آمپی سیلین وکوتریموکسازول در کودکان، در مورد استفاده از آن ها به عنوان درمان تجربی تجدید نظر گردد و همچنین به جای آن ها از آنتی بیوتیک های آمیکاسین و جنتامایسین و با اثر کمتر سفتریاکسون، سفکسیم و نالیدیکسیک اسید در درمان عفونت ادراری در کودکان استفاده گردد.