ارزیابی مقاومت ضد میکروبی ارگانیسم های شبه هلیکوباکتری قابل کشت در سگ های فاقد علائم بالینی

بررسی حاضر با هدف تشخیص ارگانیسم های شبه هلیکوباکتری قابل کشت معده سگ ها و ارزیابی میزان حساسیت آن ها در دو گروه حیوانات خانگی و ولگرد مبتلا به شکل طبیعی آلودگی صورت گرفت. بدین منظور از دو ناحیه بادی و آنتروم، در 30 قلاده سگ خانگی و 30 قلاده سگ ولگرد نمونه گیری به عمل آمد. از هر یک از بخش های مخاطی معده با استفاده از گاستروسکوپ، 4 نمونه به منظور تهیه گسترش مستقیم، آزمایش سریع اوره آز، PCR و کشت تهیه شد. ارگانیسم های شبه هلیکوباکتری به ترتیب در 5/88 و 95 درصد از نمونه های معده در روش بررسی مستقیم و PCR مورد تشخیص قرار گرفتند. از 60 نمونه کشت داده شده مربوط به معده در 17 مورد رشد باکتری موفق بود. تعیین حساسیت ضدمیکروبی با استفاده از روش انتشار دیسک انجام شد. تمام ایزوله های هلیکوباکتر نسبت به پلی میکسین بی، آمپی سیلین، تتراسیکلین، کلاریترومایسین، اریترومایسین و جنتامایسین کاملا حساس بودند. دو ایزوله نسبت به مترونیدازول مقاومت داشتند. یک سویه در عین حال نسبت به آموکسی کلاو، سفتریاکسون، نورفلوکساسین و اکسی تتراسیکلین مقاوم بود. این امر می تواند نشان دهنده مقاومت برخی از سویه های هلیکوباکتر نسبت به ترکیبات مختلف آنتی بیوتیکی در طب دامپزشکی باشد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی در موارد مقاومت درمانی مورد استفاده قرار گیرد، در عین حال استفاده همزمان از آنتی بیوتیک های مختلف در جلوگیری از ایجاد مقاوت باکتریایی می تواند سودمند و منطقی باشد.