بررسی تاثیر همودیالیز بر روی تغییرات پراکسیداسیون لیپید

استرس اکسیداتیو واکنشی است که در آن تعادل بین عوامل اکسیدان و آنتی اکسیدان در سیستم های بیولوژیک به هم می خورد. یکی از شناخته شده ترین اثرات بیولوژیکی استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپید می باشد. در بیماران همودیالیز، به دلیل افزایش احتمال تولید رادیکال های آزاد از منابع مختلف، شرایط انجام واکنش های پراکسیداسیون لیپید افزایش می یابد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر همودیالیز بر روی تغییرات پراکسیداسیون لیپید در بیماران همودیالیز می باشد.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی - تحلیلی می باشد. با روش نمونه گیری در دسترس از بخش همودیالیز بیمارستان چهارمین شهید محراب شهر کرمانشاه، 27 بیمار (17 مرد و 10 زن) با سابقه همودیالیز 6 تا 12 ماه انتخاب گردیده و مالون دی آلدئید (MDA) پلاسمای آنان به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپید به روش استاندارد تیوباربیتوریک اسید (TBA) مورد سنجش قرار گرفت. سپس داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین مالون دی آلدئید سرم قبل از دیالیز mmol/l 24/1±17/4 و بعد از آن mmol/l 2/1±98/4 بود. نتایج بیانگر تفاوت معنی دار بین مقادیر قبل و بعد می باشد. همچنین مقادیر میانگین MDA در زنان و مردان، قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی داری را نشان می دهد.
این یافته ها نشان می دهد که متعاقب همودیالیز، استرس اکسیداتیو در بیماران به شکل افزایش پراکسیداسیون لیپید مشهود می باشد. با توجه به نقش مهم استرس اکسیداتیو در ایجاد و پیشرفت عوارض همودیالیز به نظر می رسد با اتخاذ راهکارهای مناسب برای مهار واکنش های مذکور، گامی موثر برای بهبود بیشتر این افراد برداشت.