مقایسه رویکرد پشتی و خارجی در جراحی شکستگی سوپراکندیلار بازو در کودکان

پیش شکستگی سوپراکندیلار آرنج در بچه ها شایع ترین نوع شکستگی در اطراف این مفصل می باشند؛ که شامل دو نوع «اکستنشن» و «فلکشن» می باشند. در صورت نیاز به عمل جراحی باز، از رویکردهای مختلفی می توان استفاده کرد. این مطالعه بررسی نتایج درمان و مقایسه دو رویکرد پشتی و خارجی می باشد.
این مطالعه به صورت آینده نگر در مدت 3 سال در دو مرکز درمانی انجام شد. بیماران دچار شکستگی سوپراکندیلار بازو در کودکان زیر 14 سال که کاندید عمل جراحی بودند به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول (30 بیمار) از رویکرد پشتی و در گروه دوم (30 بیمار) از رویکرد خارجی استفاده شد. اطلاعات لازم شامل میزان محدودیت حرکتی در هفته های 3 و 6 و12 بعد از عمل جراحی، میزان بدجوش خوردگی، آسیب عصبی میوزیت اسیفیکان و عفونت محل پین ها بررسی، ثبت و مقایسه گردید.
در پایان مطالعه در هفته 12 بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری دیده نشد. دو مورد آسیب عصب اولنا بعد از عمل جراحی و یک مورد میوزیت اسیفیکان در گروه اول مشاهده گردید. آسیب عصبی بعد از 6 هفته برگشت کامل داشت. در گروه اول 2 مورد و در گروه دوم 3 مورد عفونت محل پین دیده شد. بعد از 12 هفته هیچ موردی از جوش نخوردگی دیده نشد.
رویکرد خارجی از نظر درمان جراحی و ثابت کردن شکستگی های ناپایدار سوپراکندیلار بازو یک رویکرد بی خطر محسوب می شود و نتایج قابل مقایسه با رویکرد رایج پشتی دارد.