تاثیر پلاک گذاری در رشد استخوان ران بچه ها به دنبال شکستگی

پیش شکستگی های فمور در بچه ها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روش های جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچه ها به کار می روند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی های فمور بچه ها با پلاک فشاری (DCP) با تاکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی در زمان خارج کردن پلاک بود.
در یک مطالعه مقطعی، 42 بیمار با دامنه سنی 12-6 سال که برای شکستگی فمور بین سال های 1380 تا 1383 در یک مرکز درمانی ارومیه تحت عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی با پلاک فشاری شماره 5/4 سبک قرار گرفته بودند، ازنظر جوش خوردگی، بد جوش خوردگی، عفونت یا شکستگی پلاک و اختلاف طول دو اندام مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل زمان پیگیری 5/1 سال بعد از جراحی و میانگین زمان پیگیری 26 ماه (60-18 ماه) بود. سنجش اختلاف طول توسط سی تی اسکنوگرام انجام شد. معاینه بالینی و پرتونگاری های پیاپی بیماران جهت بررسی روند جوش خوردگی مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 42 بیمار 32 مورد پسر(2/76%) و 10 بیمار دختر (8/23%) بودند. هفت مورد شکستگی دارای قطعه سوم یا بیشتر بود. 5 مورد شکستگی باز و از نوع گاستیلو 1 بود. در 24 مورد، شکستگی با ترومای متعدد اتفاق افتاده بود. میانگین اختلاف طول اندام در آخرین پیگیری 17/1 (4/2-4/0) سانتی متر بود. هیچ مورد بدجوش خوردگی، شکستگی وسیله یا عفونت وجود نداشت.
روش جااندازی باز و تثبیت با پلاک فشاری دارای عوارض اندک می باشد و با این روش اختلاف طول قابل توجهی در بچه های 6 سال به بالا حادث نمی گردد.