بررسی نقش پلی مورفیسم های ژن O6 - متیل گوانین متیل ترانسفراز در سرطان کولورکتال

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش سرطان کولورکتال و اهمیت اتیولوژیک این سرطان و وجود گزارش هایی مبنی بر نقش احتمالی پلی مورفیسم های ژن های مختلف در بروز بیماری هایی از قبیل سرطان ها و علاوه بر این عدم وجود گزارشی در ایران مبنی بر ارتباط سرطان کولورکتال با پلی مورفیسم های 06- متیل گوانین متیل ترانسفراز (MGMT)، که پروتئین دخیل در ترمیم مولکول DNA و عامل محافظت سلول در مقابل عوامل آلکیله کننده است، این تحقیق صورت گرفت.
در این مطالعه مورد- شاهدی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با افراد غیر مبتلا مورد بررسی قرار گرفتند. اساس قبول یا رد تشخیص سرطان کولورکتال، گزارش پاتولوژی نمونه های بیوپسی شده در کولونوسکوپی بود. گروه شاهد از نظر سن، جنس و مراجعه هم زمان به مراکز درمانی با گروه مورد همسان شدند.. از افراد هر دو گروه 5 میلی لیتر خون محیطی گرفته شد که پس از استخراج DNA آنها با روش فنل- کلروفرم ناحیه مربوط به پنج پلی مورفیسم (58 پرولین ← سرین، 84 لوسین ← فنیل آلانین، 128 آرژینین←گلوتامین،143 ایزولوسین←والین و 160 گلیسین ← آرژینین) از ژن MGMT با استفاده از تکنیک Pyrosequencing بررسی شد. تاثیر حالات سالم/سالم، سالم/پلی مورف و پلی مورف/پلی مورف بر سرطان کولورکتال مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
421 نفر(208 فرد مبتلا به سرطان کولورکتال و 213 نمونه شاهد) بررسی شدند. پلی مورفیسم های 58 پرولین ← سرین و 143 ایزولوسین←والین با سرطان کولورکتال ارتباطی نداشتند، اما پلی مورفیسم های 84 لوسین ← فنیل آلانین، 128 آرژینین←گلوتامین و 160 گلیسین ← آرژینین به طور مشخصی در افراد بیمار حالت پلی مورفیک داشتند (0001/0P<).
با توجه به ارتباط برخی پلی مورفیسم ها با سرطان کولورکتال، توصیه می شود دست کم افراد درجه یک مبتلایان از نظر این پلی مورفیسمرها تحت بررسی و غربالگری قرار گیرند تا اقدامات لازم جهت پیشگیری در زمان مناسب صورت گیرد.