میله گذاری داخل کانال استخوان ران بدون تراشیدن در شکستگی های باز

پیش شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تاخیر در جوش خوردن از عوارض شایع آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگی های باز ران بود.
در این مطالعه توصیفی و آینده نگر که بین سال های 1383 تا 1385 در دو بیمارستان مشهد انجام شد، 41 بیمار (40 مرد و 1 زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. 15 بیمار درمان را ادامه ندادند. در 26 بیمار باقیمانده با میانگین سنی 28 سال (45-16 سال)، نوع شکستگی ها براساس تقسیم بندی گاستیلو II و IIIA به ترتیب 2 و 24 مورد، و برحسب تقسیم بندی AO، در نوع A، B و C به ترتیب 6، 9 و 11 نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب 96/10 و میانگین زمان پیگیری 20 ماه (36-18 ماه) بود که در طی این مدت میزان جوش خوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.
جوش خوردگی در 23 بیمار به طور میانگین در 156 روز (250-84 روز) رخ داد. در 2 بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتی بیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو 120 بود. کوتاهی در یک بیمار در حد 3 سانتی متر وجود داشت.
استفاده از میله های داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگی های باز نوع II و IIIA ران می باشد.