مقایسه میزان ابتلا به سندرم کانار کارپ در 100 نفر از دانشجویان دختر و 100 نفر از زنان خانه دار و شاغل

سندرم کانال کارپ یکی از نوروپاتی های محیطی شایع است که به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب مدین در ناحیه مچ دست ایجاد می شود. بارزترین علائم آن بی حسی، مورمور شدن و ضعف دست هابه ویژه در قسمت های دیستال می باشد. این بیماری یکی از شایع ترین نوروپاتی های محیطی در زنان شاغل و خانه دار است که بر حسب نوع اشتغال ملزم به استفاده مستمرازحرکات انگشتان ومچ دست ها می باشند.آزادسازی عصب مدین به روش جراحی میتواند موجب بهبودی آن شود. سندرم کانال کارپ یکی از شایع ترین تشخیص های فرابالینی مطالعات الکترودیاگنوستیک در بیماران ارجاعی به مراکز بالینی می باشد.
یک صد نفر از زنان شاغل وخانه دار به طور تصادفی که به عنوان بیمار سرپائی از طریق پزشکان مختلف جهت بررسی سندرم کانال کارپ ارجاع شده بودند و تعداد یک صد نفر از دختران دانشجوی علوم پایه پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی را که از لحاظ ابتلاء و یا استعداد ابتلاء به سندرم کانال کارپ به عنوان گروه شاهد، مورد آزمایش میوگرافی و نوروگرافی قرارگرفتند.
تنها در سه مورد از دانشجویان دختر در برابر 29 نفر از زنان شاغل وخانه دار تست نوروگرافی موید ابتلاءبه سندرم کانال کارپ بود. درزنان دارای سندرم کانال کارپ سرعت سیرعصب به طورمعنی داری کاهش و زمان تاخیر دیستال عصب افزایش یافته بود(p<0.001).رابطه معنی داری بین میزان فعالیت مچ دست و شیوع این سندرم مشاهده شد(p<0.001).
نتایج حاصل نشان می دهندکه میزان شیوع سندرم کانال کارپ در خانم ها با افزایش فعالیت مچ دست افزایش می یابد.