اثر دویدن روی نوارگردان بر غلظت پروتئین وابسته به آگوتی (AGRP) عضله و سرم در موش های نر صحرایی

.سازوکار تنظیم اشتها یکی از موضوعات مهم در فیزیولوژی ورزش است. AGRP یکی از نوروپپتیدهای مهم تنظیم کننده ی اشتها و هموستاز انرژی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین دویدن روی نوارگردان بر غلظت بافتی و سرمی AGRP در موش های صحرایی نر بود.
40 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10هفته، هر هفته 5 روز متوالی و هر روز یک جلسه با شدت 28 متر در دقیقه، معادل 75% حداکثر اکسیژن مصرفی، به تمرین پرداختند. پس از اتمام دوره ی تمرین، گروه های تجربی و شاهد هر کدام به دو زیرگروه ناشتا و سیر (10 عدد) تقسیم شدند، به این ترتیب که دو زیرگروه ناشتا پس از یک شب کامل ناشتایی و دو زیرگروه سیر پس از 3 ساعت محرومیت از غذا بیهوش و سپس کشته شدند. غلظت AGRP در عضله ی سولئوس و سرم اندازه گیری شد.
تمرین باعث افزایش معنی داری در AGRP بافت عضله و سرم در حالت ناشتا و افزایشAGRP سرم در حالت سیری شد. اما بر AGRP عضله در حالت سیری تاثیری نداشت. هم چنین، همبستگی مثبتی بین AGRP عضله و سرم مشاهده شد.
با توجه به این که تمرین باعث تعادل انرژی منفی در موش ها می شود، در پاسخ به آن AGRP از هیپوتالاموس (و شاید عضله) ترشح می گردد تا دریافت غذا تحریک شده و نیازهای انرژی تامین شوند و شاید این یکی از سازوکارهای فراجبرانی گلیکوژن نیز باشد.