ضرورت توسعه هوش هیجانی در برنامه ریزی آموزش مهندسی

قرنهاست که هوش به عنوان یک ویژگی فردی پذیرفته شده است. یکی از آزمونهای پر طرفدار که با عنوان ضریب هوشی بیان می شود، در قلمرو ادراکی و عقلی قرار دارد. در بسیاری از مواقع، در این آزمونها بخش بزرگی از تجربه های انسان شامل احساسات، تمایلات و انگیزه های او کاملا«نادیده گرفته می شود. در سالهای اخیر، بر اساس تحقیقات انجام شده، عامل بهره روحی مورد توجه قرار گرفته است. بهره روحی از دو زیر مجموعه هوش شناختی که بیشتر جنبه ذاتی و ارثی دارد و هوش هیجانی که تا حد زیادی جنبه اکتسابی دارد، تشکیل شده است. مطالعه در فرایند چرخه هوش آموزش ارزیابی، به خصوص در حیطه علوم مهندسی و تغییر اساسی در روند پرورش و آموزش دانشجویان مهندسی یک ضرورت تلقی می شود. در مقاله حاضر سعی شده است تا ضمن توجه به نظریه های مختلف، راهکارهای عملی در بازبینی نظام آموزشی رشته های مهندسی و نحوه ایجاد تعادل در میزان هوش شناختی و هیجانی دانشجویان ارائه شود.