منظر شهری بیانی از مدنیت جامعه

شهر محصول مستقیم جامعهای است که در آن زندگی میکند و گوناگونی منظر شهرها در تاریخ و جغرافیای جهان، معلول اندیشه متفاوت مدنی جوامع می باشد. شهرهای فلات ایران به تبع تجربه تمدن های مختلف در یک بستر بوم شناختی و فرهنگی، منظر ویژه ای بخود گرفته است؛ لذا سیما و منظر شهر می تواند معیاری باشد جهت بررسی روند تحولات جامعه و فهم اندیشه مدنی آن. بدیهی است به دلیل تمایز ساختار و اندیشه مدنی جوامع، سهم حضور عرصه های آن در ایجاد فضاهای شهری و شکل گیری منظر آن ها متغیر خواهد بود. شهر توسط عناصر منظر و از طریق نظام خاصی که بین آن عناصر برقرار می شود شکل گرفته و واجد هویت مکانی و اجتماعی شده است و خواندن آن به مثابه یک متن نیازمند آگاهی از قواعد و دستور زبان منظر می باشد. از این رو قرائت منظر شهر برای پی بردن به آن دستور زبان و به منظور حفظ منظر و تعیین خط مشی توسعه برای آینده ای که انتظارات و مناسباتش متفاوت خواهد بود ضروری می باشد. زیربنای تحلیلی بحث این نکته است که ارتباطی بین ماهیت اجتماعی و سیاسی فضاهای شهری و منظر آن برقرار است که با قرائت آن می توان سهم حضور بخش های یک جامعه را در شکل گرفتن منظر آن شهر باز جست.