بررسی تاثیر تجویز همزمان ویتامین C و وارفارین بر مسیرهای انعقادی خون موش صحرایی

هدف از پژوهش حاضرتعیین تغییرات مدت زمان مسیرهای انعقادی بعد ازتجویز همزمان وارفارین و ویتامین Cبود.
به منظور انجام این تحقیق50 سر موش صحرایی نژاد ویستار انتخاب شدند. به جز گروه کنترل 4 گروه موش به عنوان گروه های آزمایش انتخاب شدند. یک گروه از موشها برای تجویز وارفارین به مدت 10 روز و گروه دیگر برای تجویز همزمان وارفارین و ویتامین C به مدت 10 روز انتخاب گردیدند. وارفارین و ویتامین C از راه خوراکی تجویز شد. دو گروه باقی مانده نیزبه همین شکل اما برای مدت 20 روز دارو درمانی شدند. بعد از پایان 10 و 20 روز از هر کدام از گروه های مربوطه خونگیری و پارامترهای PTT،PT، BT و CT مورد سنجش قرار گرفتند.
در دوز تجویزی مصرف ویتامین C سبب کاهش زمان های PTTوPT در روز تجویز شده است. زمان PTT و PT در مقایسه با گروه دریافت کننده وارفارین (به مدت 20 روز) کاهش معنی داری نشان می دهد. در دوز تجویزی، در روز دهم، میانگین مدت زمان های PTTو PT در گروه دریافت کننده وارفارین، به تنهایی کمتر از میانگین PT و PTT در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C می باشد. اما در مورد زمان سیلان این مدت زمان ها در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C در مقایسه با گروه دریافت کننده وارفارین به تنهایی بطور معنی داری کمتر می باشد(05/0.(P< مصرف بیست روزه ویتامین C سبب کاهش میانگین زمان پروترومبین و ترومبوپلاستین نسبی در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C شده است. از این رو تاثیر ویتامین C بر انعقاد خون می تواند مشابه تاثیر ویتامین K باشد.