بررسی میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی شهر تبریز نسبت به فضا نگهدارنده در سال 1386

نگهداری فضاهای مربوط به محل دندانهای شیری که زودتر از زمان خود از دست رفته اند به دلایل مختلف از جمله حفظ فضای رویشی دندان دائمی جانشین، عدم تغییر وضعیت دندانهای مجاور و مقابل و گاه استفاده جهت تغذیه، ضروری می باشد. جهت حفظ فضا از دستگاه فضانگهدارنده استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی تبریز نسبت به فضا نگهدارنده ها می باشد.

در این مطالعه توصیفی، تحلیلی و مقطعی، میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی تبریز نسبت به فضانگهدارنده مورد بررسی قرار گرفت. حجم نمونه 151 نفر بود که به طور تصادفی از روی شماره نظام پزشکی و از بین چهارصد و پنجاه دندانپزشک شاغل در این شهر انتخاب و وارد مطالعه شدند. روش کار به صورت گردآوری اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه و شامل دو بخش ارزیابی های آگاهی و نگرش بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری Chi square و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تعداد 103 نفر (70%) از دندانپزشکان مرد بودند. میانگین سن دندانپزشکان 32/33 سال بود. میانگین نمره کسب شده از سوالات آگاهی برابر 32/5 از حداکثر نمره ده بود. میانگین نمره کسب شده در بخش نگرش 3/25 از حداکثر نمره چهل بود. تعداد 115 نفر (5/76%) از دندانپزشکان، کودکان زیر 12 سال را برای درمان دندانپزشکی می پذیرفتند، آنان گرچه نمرات بالاتری کسب کردند، اما از نظرآماری تفاوت معنی دار نبود. با افزایش سالهای پس از فارغ التحصیلی نمرات آنان کاهش می یافت که این امر از نظر آماری معنی دار بود.(05/0 < p)

به نظر می رسد دندانپزشکان عمومی تبریز از نگرش مثبتی نسبت به درمان با فضا نگهدارنده ها برخوردار بودند اما سطح آگاهی آنان می تواند با استفاده از برنامه های بازآموزی مشخص و مناسبتر، برگزاری کارگاه و ارائه جزوات بهبود یابد.