بررسی سمیت کبدی و کلیوی عصاره متانولی گیاه کور در موش صحرائی

امروزه بعضی از داروهای گیاهی بدون انجام آزمایش های استاندارد سم شناسی وارد بازار می شوند و تصور عموم بر این است که داروهای گیاهی فاقد سمیت می باشند ولی گزارش هایی در خصوص سمیت بعضی از این داروها به چشم می خورد. هدف از این مطالعه بررسی سمیت کبدی و کلیوی عصاره پرکوله گیاه کور است که در تحقیقات قبلی اثرات ضددردی آن بررسی شده است و در طب سنتی جهت درمان روماتیسم، نقرس و همچنین به عنوان ضد درد و ضد التهاب مصرف می شود.
دراین مطالعه دوزهای 200،400 و mg/kg800 از عصاره متانولی گیاه کور با استفاده از روش گاواژ به مدت 7 روز به موش صحرایی خورانده شد. به گروه کنترل نرمال سالین بمیزان ml/kg5 تجویز شد و از یک گروه شاهد بدون هیچ نوع درمان استفاده گردید. هر گروه شامل 6 موش صحرایی نر بود. در روز هشتم سرم و ادرار حیوانات جهت بررسی متغیرهای عملکرد کبد مثل آلانین ترانسفراز((ALT، آسپارتات ترانسفراز(AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) و آزمون های عملکرد کلیه مثل BUN (Blood Urea Nitrogen) و کراتینین(Cr) سرم، همچنین فعالیت آنزیم های لاکتات دی هیدروژناز(LDH) و آلکالین فسفاتاز ادرار مورد استفاده قرار گرفت. پس از کالبدشکافی، کبد و کلیه حیوانات جدا و از نظر هیستوپاتولوژی بررسی گردید.
از نظر آزمون های عملکرد کبد تغییر معنی داری بین گروه های تحت درمان در مقادیر ALTو AST مشاهده نشد و تنها در دوز mg/kg200 افزایش معنی دار در مقدار ALP سرم مشاهده گردید(05/0P<). بررسی هیستوپاتولوژی کبد نیز نشان داد که عصاره کور در دوز از 200 و mg/kg400 سمیتی ایجاد نکرده است. از نظر آزمون های عملکرد کلیه تجویز عصاره با دوزهای 400 و mg/kg800 افزایش معنی داری در غلظت BUN و کراتینین سرم ایجاد نمود(05/0P<). بررسی هیستوپاتولوژی کلیه نیز بیانگر سمیت عصاره در دوزهای 400 و 800mg/kg می باشد.
نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم سمیت کبدی عصاره در دوزهای مصرفی انسان می باشد اما به نظر می رسد عصاره گیاه کور بخصوص در دوزهای بالا اثرات سمی روی کلیه داشته باشد.