بررسی میزان رعایت شیوه ونکورر در ماخذنویسی پایان نامه های رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در فاصله سال های 88-1383

وجود ماخذ موثق و اسامی که نویسنده در نگارش اثرش از آنها بهره گرفته در فهرست منابع اثر در حکم سند اصالت و اعتبار مطالب آن اثر به شمار می رود. دستورالعمل ونکوور که توسط کمیته بین المللی سردبیران مجلات پزشکی تهیه شده است، شیوه ای بین المللی و معتبر برای نگارش دست نوشته های پزشکی از جمله پایان نامه هاست که شیوه نوشتن ماخذ مورد استفاده در دست نوشته ها نیز بخشی از آن است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان رعایت شیوه ونکوور در ماخذ نویسی پایان نامه های رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از سال 88-1383بود.

در تحقیق پیمایشی توصیفی حاضر، اطلاعات موجود در پایان نامه ها گردآوری و با شیوه ونکوور مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جامعه مورد مطالعه به روش تصادفی طبقه ای از میان پایان نامه های دانشجویان و دستیاران دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که بین سال های 1383 تا 1388 دفاع کرده بودند، انتخاب شدند. از میان 463 پایان نامه دانشجویی، 132 پایان نامه و از میان 155 پایان نامه دستیاری، 50 پایان نامه بصورت تصادفی انتخاب شدند. در مجموع 192 پایان نامه مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج بررسی نشان داد که میزان رعایت شیوه ماخذنویسی ونکوور در پایان نامه های مورد بررسی پایین تر از حد متوسط بوده، دانشجویان و دستیاران این دانشکده شیوه ماخذنویسی ونکوور را در پایان نامه های خود بصورت صحیح رعایت ننموده اند.

این پژوهش نشان داد که دانشجویان و دستیاران این دانشکده از اهمیت و نحوه استناددهی صحیح منابع اطلاع درستی ندارد.