رویکردهای نوین ایستاری و رفتاری در آموزه ها و مطالعات ترویج کشاورزی و توسعه روستایی

سیر تکاملی رهیافت های مختلف توسعه روستایی و کشاورزی، نمایانگر نقش مؤثر کشاورزان و افراد محلی در حل مسائل و اتخاذ تصمیم های اساسی است. تغییر رویکرد این رهیافت ها از علم محوری محض به مشارکت محوری و نیز رد این فرضیه که کشاورزان عامل محدودکننده توسعه اند، تاییدی است بر اهمیت نقش کشاورزان و افراد محلی در دستیابی به توسعه. در این راستا، توسعه همه جانبه، تنها به بعد سخت افزاری محدود نمی شود، بلکه بعد نرم افزاری نیز که از ایستارها و رفتارهای کشاورزان و افراد محلی جدا نیست، دارای اهمیت خاصی است. در این مقاله نقش و اهمیت ایستار و رفتار، رابطه آنها با یکدیگر، و کاربرد آنها در مطالعات ترویج کشاورزی و توسعه روستایی به روش کتابخانه ای بررسی شده است. زیرا شناخت صحیح از نوع ایستار و رفتار کشاورزان در موقعیت های مختلف، می تواند به طراحی و برنامه ریزی بهتر و کاراتر پروژه های توسعه منجر شود، به طوری که این پروژه ها بیشترین انطباق را با نیازها و مشکلات موجود در بخش روستایی و کشاورزی داشته باشند.