تاثیر غلظت های مختلف دی متیل سولفوکساید و گلیسرول در نگهداری تریکوموناس گالینه در سرما

روش های رایج جهت تکثیر و نگهداری انگل ها در محیط خارج بدن محدودیت های زیادی دارد، این موارد شامل زحمت فراوان، از دست دادن سویه، آلودگی با باکتری ها و قارچ ها و تغییرات در خواص بیولوژیکی و متابولیکی انگل ها همراه است. تمام این خصوصیات نامناسب بوسیله نگهداری در سرما کاهش می یابد. در این مطالعه اثرات غلظت های مختلف دی متیل سولفوکساید و گلیسرول را در میزان زنده ماندن تریکوموناس گالینه بررسی شد. از دو ماده نگهدارنده آزمایش شده با غلظت های مختلف دی متیل سولفوکساید و گلیسرول هر دو اثر حفاظتی در بقا تریکوموناس گالینه در سرما داشتند. در استفاده از دی متیل سولفوکساید بیشترین میزان زنده ماندن انگل 70% بود که با غلظت 10% در زمان کوتاه 24 ساعت پس از کرایوپرزرویشن به دست آمد. گلیسرول 10% بیشترین اثر نگهدارنده را پس از 70 روز داشت در حالی که دی متیل سولفوکساید 20% کمترین اثر نگهدارنده در سرما را داشت. دی متیل سولفوکساید و گلیسرول مواد مناسبی جهت نگهداری تریکوموناس گالینه در سرما هستند و محلول دی متیل سولفوکساید 10% و گلیسرول 10% به ترتیب مواد نگهدارنده خوبی برای نگهداری در سرما در زمان کم(24 ساعت) و طولانی مدت(70 روز) دارند.