نقش زینوکریست ها، برونبومها و دایک های همزمان با پلوتونیسم در تفسیر تحول ماگمایی مجموعه پلوتونیک الوند: با تاکید بر شواهد زمین شناسی و کانی شناسی مربوط به آمیختگی ماگمایی

با اینکه در مجموعه الوند سنگهای مافیک-حدواسط (گابروها، دیوریت-ها، و تونالیت ها)، اغلب قدیم تر از سنگ های فلسیک (گرانودیوریت ها و مونزوگرانیت ها) هستند، و بین آن ها گسستگی کانی شناسی و ژئوشیمیایی دیده می شود، ولی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ماگماهای مافیک و فلسیک در طول حیات خود گاهی همزمان نیز شکل گرفته باشند. با مطالعات روابط صحرایی سنگها، مجموعه زینوکریست ها، دایک های همزمان با پلوتونیسم، و برونبومهای منشعب از آن ها ضمن اثبات حضور توام دو نوع ماگمای متضاد (مافیک و فلسیک)، به معرفی شواهد حاصل از در هم شدن و آمیختگی آن ها پرداخته شد. ماگماهای گابرودیوریتی گوشته ای از یک سو و ماگماهای آناتکتیک پوسته ای از سوی دیگر به صورت پی در پی و گاهی همزمان با هم به منطقه تزریق شده، و طیف گسترده ای از سنگهای با خاستگاه پوسته ای (آناتکتیک)، گوشته ای، و دورگه را ایجاد کرده اند. در منطقه مورد مطالعه، سنگهای گرانیتی با خاستگاه پوسته-ای اغلب حاوی برونبومهای رستیتی (سورمیکاسه)، زینوکریست های سیلیمانیت، آندالوزیت، کردیریت، و گارنت فراوان هستند و کانی مافیک آن ها تنها بیوتیت است (هورنبلند به هیچ وجه ندارند). در کنار این سنگها گاهی سنگهای میگماتیتی یافت می شوند که مجموعه پورفیروبلاست های درون آن ها از نظر جنس و اندازه دانه ها شباهت کاملی با زینوکریست های داخل گرانیت ها دارد. سنگ های گوشته ای (گابرو- دیوریت- تونالیت ها) اغلب دارای پیروکسن و آمفیبول (هورنبلند) بوده و برونبومهای سورمیکاسه و زینوکریست ها در آن ها نادر است. سنگ های دورگه دارای مجموعه ای از ویژگی های زمین شناسی بینابین سنگهای پوسته ای و گوشته ای هستند. ضمنا ویژگی های ژئوشیمیایی سنگهای دسته های بالا نیز قابل تفکیک اند و شواهد بالا را تایید می کنند.