ارزیابی روانگرایی بستر دریا در اثر گذر موج

یکی از مسائل مهم در طراحی سازه هایساحلی و فرا ساحلی، روانگرایی بستر دریا در اثر گذر موج می باشد. این پدیده سبب شناور شدن خطوط لوله، افت مقاومت مهارها، کاهش مقاومت جانبی شمعها، نشست قطعات بتنی محافظ موجشکنها و آبشستگی موضعی بستر دریا می شود. به غیر از مساله پایداری سازه ها، از نظر مهندسی سواحل مساله پایداری بستر دریا از اهمیت زیادی برخوردار است. مکانیزم روانگرایی ناشی از موج، بسته به نحوه افزایش فشار اب منفذی به دو گروه طبقه بندی می شود. یک گروه، شبیه روانگرایی ناشی از زلزله، در اثر تنش های برشی دورهای ایجاد می گردد. این تنش ها موجب افزایش تدریجی فشار آب منفذی اضافی در بستر دریا و در نتیجه روانگرایی بستر می شود. به این نوع مکانیزم، روانگرایی پسماند گفته می شود. نوع دیگر روانگرایی ناشی از موج که به طور گذر 21 اتفاق می افتد و همراه با تراکم نهشته نیز می باشد، در اثر گوناگونی مکانی 3 فشار منفذی در بستر دریا به وجود می آید. در این حالت انتشار فشار آب در این مقاله، روانگرایی پسماند بررسی شده است. برای این منظور مقدار تنش ها و فشار منفذی با استفاده از یک روش همبسته در بستر دریا با عمق محدود محاسبه شده و با استفاده از یک مدل ساده برای تولید فشار منفذی، مقادیر آن تخمین زده شده است. با استفاده از نسبت فشار منفذی می توان امکان وقوع روانگرایی پسماند در بستر دریا را بررسی کرد. همچنین نتایج این روش با دیگر روش های موجود مقایسه شده است.