پراکنش علف های هرز مزارع گندم آبی استان تهران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

شناسایی علف های هرز مزارع گندم آبی بعنوان اساسی ترین اقدام در مدیریت علف های هرزاین محصول محسوب می شود. براساس سطح زیر کشت گندم و مساحت مزارع در همه شهرستانهای استان تهران، طی 6 سال زراعی (در سالهای 1379 تا 1385) تعداد 61 مزرعه به عنوان نماینده مزارع گندم آبی کل استان انتخاب شدندو با شمارش علف های هرز به تفکیک جنس وگونه در هر مزرعه در نقاط نمونه برداری، شاخصهای جمعیتی آنها محاسبه شد.در هر مزرعه طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا مکان مورد اندازه گیری توسط دستگاه GPS ثبت شد. با استفاده از این اطلاعات نقشه پراکنش گونه های مختلف علف های هرز مزارع گندم استان تهران در محیط GIS تولید گردید. نتایج نشان داد که در مزارع گندم آبی استان تهران 87 گونه علف هرز وجود دارد. پهن برگهای مزارع گندم آبی استان تهران بترتیب غالبیت شامل: خاکشیر (Descurania Sophia [L.] Schur.)، هفت بند (Polygonum aviculare L.)، شاه تره (Fumaria vaillantii Loisel.) و بی تی راخ (Galium aparine L.) بودند. باریک برگهای غالب مزارع گندم استان تهران نیز به ترتیب اهمیت یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana Durieu.)، جو دره(Hordeum spontaneum C. Koch.) و چاودار (Secale cereal L.) بودند. علاوه بر این مهمترین رستنی های مزاحم قبل از برداشت گندم در استان تهران را پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis L.)، کنگر وحشی (Cirsium arvense [L.] Scop.) و ازمک (Cardaria draba [L.] Desv.) تشکیل می دادند.