بررسی رابطه آلودگی های نفتی با تراکم صدف مروارید ساز محار (Pinctada fucata) در خلیج فارس

صدف مروارید ساز محار (Pinctada fucata) به علت تولید مروارید، یکی از آبزیان بسیار با ارزش خلیج فارس محسوب می گردد. هدف از این بررسی تاثیر هیدروکربن های نفتی بر تراکم و نابودی این صدف می باشد. برای این منظور مناطق لاوان (دردور، هدآباد و چلیل) ، نخیلو و هندورابی بعنوان زیستگاه های کنونی صدف محار و مناطق بستانه، مغویه، ملو و گشه بعنوان مناطقی که قبلا زیستگاه آن بوده و اکنون کاملا نابود شده اند، انتخاب گردیدند. نمونه برداری در سال 1380 و کلیه آزمایشات براساس روش، MOOPAM، 1999 و بوسیله دستگاه اسپکتروفلوروفتومتر (UVF) انجام شد.
بررسی های آماری نشان می دهد که میزان هیدروکربن های نفتی در رسوبات و بافت های نرم صدف های ایستگاه های لاوان (دردور، هدآباد و چلیل) ، نخیلو و هندورابی با هم اختلاف معنی دار داشته و زیستگاه های لاوان احتمالا به دلیل مجاور بودن با پایانه های نفتی آلوده ترند. ضمنا میزان هیدروکربن های نفتی در بافت های نرم صدف ها در زمستان (بهمن ماه) بیشتر از تابستان (تیر ماه) بدست آمد. با توجه به اندازه گیری تراکم صدف ها می توان نتیجه گرفت که در زیستگاه های کنونی با افزایش میزان هیدروکربن های نفتی در بدن صدف ها و رسوبات، از تراکم این آبزی کاسته می شود ولی در زیستگاه های قبلی آلودگی های نفتی تاثیری در نابودی صدف های محار نداشته است و احتمالا عوامل دیگری مانند صید بی رویه، مدفون شده زیستگاه ها در زیر گل و لای، کمبود مواد غذایی و غیره دخالت داشته اند.