اثر ریزمغذی ها بر کاهش فشارخون افراد دیابتی نوع 2

این مطالعه با هدف تعیین اثر مکمل ویتامین های E، C و املاح منیزیم و روی با یا بدون ویتامین های B1، B2، B6 و B12، فولات و بیوتین بر کنترل فشارخون افراد دیابتی نوع 2 انجام شد.
در این کارازمایی بالینی دوسوکور تصادفی، 67 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه ی سنی 69-36 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران بر اساس جنس بلوک بندی و به صورت تصادفی به 3 گروه برای دریافت مکمل یا دارونما تقسیم شدند. کپسول ها در دو دوز منقسم (صبح و شب) به بیماران داده شد. هر کپسول در گروه 1 حاوی100 میلی گرم ویتامین C، 50 میلی گرم ویتامین E، 5 میلی گرم B1، 5 میلی گرم B2، 5 میلی گرم B6، 5 میکروگرم B12، 100 میکروگرم بیوتین، 500 میکروگرم اسید فولیک، 125 میلی گرم منیزیم و 10 میلی گرم روی بود. هر کپسول در گروه 2 حاوی 100 میلی گرم ویتامین C، 50 میلی گرم ویتامین E، 125 میلی گرم منیزیم و 10 میلی گرم روی بود. گروه شاهد دارونما دریافت کرد. در آغاز، پایان ماه دوم و چهارم مداخله، فشارخون سیستولی و دیاستولی اندازه گیری و آزمایش های بیوشیمیایی برای بیماران انجام شد. قند خون ناشتا به روش گلوکز اکسیداز و HbA1c به روش کروماتوگرافی تعیین شد. غلظت ویتامین C پلاسما و منیزیم و روی سرم به روش رنگ سنجی، ویتامین E با HPLC و ویتامین B12 و فولات سرم با Electrochemiluminescence immunoassay اندازه گیری شد. مالون دی آلدئید سرم به روش کلریمتری تعیین شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با آزمون های آنالیز واریانس اندازه گیری های تکرار شده و آنالیز واریانس انجام شد.
این مطالعه نشان داد پس از 2 و 4 ماه مداخله، میزان ویتامین C پلاسما در گروه اول (0001/0> p) و گروه دوم (به ترتیب: 029/0= p و 0001/0p<)، ویتامین E سرم در گروه اول و در گروه دوم (0001/0> p) و فولات سرم در گروه اول (0001/0>p) افزایش یافت. در گروه اول غلظت منیزیم سرم پس از 2 ماه مداخله (001/0= p)، افزایش یافت، اما تغییری در ماه چهارم مشاهده نشد. تغییر معنی داری در قند خون ناشتا و HbA1c در هیچ یک از گروه های مورد بررسی پس از 2 و 4 ماه مداخله مشاهده نشد. در گروه دوم پس از 4 ماه مداخله، فشارخون سیستولی نسبت به پیش از شروع مطالعه در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت (012/0 = p) و پس از 2 و 4 ماه مداخله فشارخون دیاستولی در گروه اول (به ترتیب: 003/0 = p و 012/0 = p) و در گروه دوم (به ترتیب 0001/0> p و 002/0 = p) و متوسط فشار سرخرگی در گروه اول (به ترتیب 018/0 = p و 025/0 = p) و گروه دوم (002/0 = p) نسبت به زمان شروع مداخله با توجه به تغییرات گروه شاهد، کاهش یافت. هم چنین کاهش معنی داری در مالون دی آلدئید سرم پس از 4 ماه مداخله در گروه های 1 و 2 مشاهده شد (به ترتیب: 009 /0=p و 041/0=p).
این بررسی نشان داد دریافت ویتامین های C، E و املاح منیزیم و روی همراه با یا بدون ویتامین های گروه B در کاهش فشارخون موثر هستند.