تاثیر طول دوره کاهش حجم تمرین بر غلظت برخی از سایتوکاین های پلاسمایی و عملکرد جسمانی در مردان دونده استقامتی

تمرینات متوسط عملکرد ایمنی را توسعه داده و تمرینات طولانی مدت یا شدید عملکرد ایمنی را تضعیف می کنند. بعضی از ورزشکاران بار تمرینی خود را به مدت 6 تا 21 روز قبل از مسابقه کاهش می دهند. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر طول دوره 7 و 21 روزه تیپر بر غلظت برخی از شاخص های ایمنولوژیک پلاسمایی و زمان عملکرد مردان دونده استقامتی انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی که روش اجرای آن میدانی است بر روی 22 مرد دونده تمرین کرده، با میانگین سن 6/2±5/24 سال، انجام شد. پیش از شروع برنامه تمرینی، آزمودنی ها به صورت تصادفی و بطور مساوی به دو گروه کنترل و تیپر تقسیم شدند. یک و سه روز قبل از شروع تمرینات، در پایان هفته چهارم، هشتم، نهم و یازدهم پس از تمرینات، بلافاصله پس از اجرای آزمون 10 کیلومتر تردمیل، خون گیری به عمل آمد. غلظت اینترلوکین-یک بتا و اینترلوکین-6 پلاسمایی به روش ELISA اندازه گیری و گروه ها با هم مقایسه شدند.
با مقایسه میانگین های مقادیر IL-1β و IL-6 پلاسمایی و زمان عملکرد گروه کنترل و گروه تیپر، پس از انجام یازده هفته تمرین، مقادیر IL-1β و IL-6 و زمان عملکرد گروه تیپر نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری داشت (001/0>p و 001/0>p و 001/0>p).
نتایج پژوهش نشان داد کاهش سه هفته ای حجم تمرینات استقامتی گروه تیپر در مقایسه با گروه کنترل، بدون آنکه تاثیر معکوسی بر عملکرد ورزشی داشته باشد، می تواند مقادیر IL-1β و IL-6 پلاسمایی را کاهش دهد که احتمالا به علت کاهش آسیب میوسیتهای عضلانی در بدن ورزشکاران است. بنابراین مربیان می توانند با رعایت احتیاط و با بکارگیری دوره های دو تا سه هفته ای تیپر، عملکرد ورزشی را توسعه دهند.